ΔΥΟ ΦΟΡΕΣ ΕΓΩ

Μοίρα. Τραβάει μια γραμμούλα ψιλή ψιλή. Ίσα που φαίνεται. Ένα μικρό βήμα να κάνεις προς τη μια πλευρά, τη μετακίνησες. Πάει πια. Μπήκες στην άλλη πλευρά του χρόνου.
Στα βουνά της Δίκτης, στα κουρνιασμένα χωριά του οροπεδίου Λασιθίου, η Ζάμπια και η Ελένη Σηφάκη αδελφές. Δίδυμες.
Ανάμεσά τους ο Δημητρός Δοξαστάκης ή Πατριώτης. Περπάτησε δέκα χρόνια σε όλα τα βουνά της Ελλάδας. Μέσα στους πολέμους που θα 'φερναν το λυτρωμό.
Κι όταν ο πόλεμος τέλειωσε πια, ακολούθησε τον Γιωργή Σηφάκη, συμπολεμιστή και φίλο του, πάνω στα χωριά του οροπεδίου.
Έφαγε ένα κομμάτι μήλο, μεταλαβιά απ' τη μηλιά των Σηφάκηδων, κι έκανε ένα βήμα στο χωριό τους, τον Μαγουλά.
Πήρε γυναίκα του τη μια αδελφή κι έφερε στον κόσμο την Αριάδνη.
- Τι μπορεί να σβήσει τη μυρωδιά του θανάτου που τον ακολουθεί;
- Ποιος είναι ο έρωτας, αυτός ο νικητής της ζωής;
- Κι αν οι μοίρες των ανθρώπων κληροδοτούνται;
- Ποιο κομμάτι μοίρας χάραξε τη ζωή της Αριάδνης Δοξαστάκη;
- Πόσους εαυτούς κρύβουμε μέσα μας;
- Και πόσες ζωές ζουν μαζί μ' εμάς; Διπλές ζωές. Σαν μία.