ΔΙΔΥΜΗ ΑΓΑΠΗ

Ξαφνικά, χωρίς να κοιταχθούν καν, πιάστηκαν χέρι χέρι, αποκωδικοποιώντας τον κωδικό που μόνο ο έρωτας ξέρει να δημιουργεί. Έσφιξαν ο ένας το χέρι του άλλου κι άρχισαν να προχωράνε πιο έντονα σαν να ήθελαν να φθάσουν κάπου γρηγορότερα. Το φεγγάρι μισό, τ’ αστέρια αχνά και η δροσισμένη απ’ την νύχτα μυρωδιά των άγριων λουλουδιών ήταν οι μόνοι βουβοί μάρτυρες του έρωτα που καλωσόριζε την αγάπη που γεννιόταν κι είχε ανάγκη από την ζεστή αγκαλιά τους. Αμίλητοι σχεδόν, με ιδρωμένα τα χέρια από το σφίξιμο, έφθασαν λίγο πριν από το σπίτι της Ερωφίλης. Εκεί, αν και το ζευγάρι δεν είχε πρότερη ερωτική εμπειρία, ένωσε τα χείλη του, τα μάτια τους μουρμούρισαν λόγια έρωτα και οι καρδιές τους ορκίστηκαν αιώνια αγάπη.

Με μια ψιθυριστή “καληνύχτα” ξέσφιξαν τα χέρια, ξεκόλλησαν τα χείλη κι άφησαν το όνειρο της αγάπης τους στα χέρια του Μορφέα, που αυτό το βράδυ θα τους έπαιρνε στα απαλά φτερά του να τους ταξιδέψει εκεί όπου μόνο ο έρωτας έχει το κλειδί που ανοίγει την πύλη της απόλυτης ευτυχίας...