ΑΧ ΤΟ ΔΟΝΤΑΚΙ ΜΟΥ! ΜΙΑ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΗ ΣΥΜΜΟΡΙΑ ΣΤΟ ΣΤΟΜΑ ΤΟΥ ΖΑΧΑΡΙΑ

Κάθε φορά που συναντώ ένα νεαρό ασθενή που είναι απρόθυμος να ανοίξει το στόμα του για μένα ή για την οδοντόβουρτσα, του λέω αυτή την ιστορία. Έπειτα από 20 χρόνια, είμαι ευτυχής όταν βλέπω την απροθυμία να γίνεται προθυμία, όχι μόνο για να θεραπεύσουμε κάποιο χαλασμένο δόντι, αλλά κυρίως για να προλάβουμε κάποια μελλοντικά μικρόβια να κάνουν τη βρομοδουλειά τους. Ελπίζω η ιστορία να βοηθήσει να δημιουργήσετε και στο σπίτι «μια αχτύπητη ομάδα εναντίον των μικροβίων». Ντόκτορ Ρέικο