ΑΡΛΕΚΙΝ

Δύο άντρες αντιήρωες και μια γυναίκα «μήλον της Έριδος» που εν αγνοία της θα τους οδηγήσει σε ακραίες συμπεριφορές υπαγορευμένες από αρρωστημένη ζήλεια και εκδικητική μανία.
Οι εμμονές, οι δύσκολες σχέσεις, η ειρωνεία της ζωής, η ζήλια, ο παραλογισμός, σ' ένα κείμενο δυνατό, συναρπαστικό, αλληγορικό, γραμμένο με τέχνη, που ακροβατεί μεταξύ πρόζας και ποίησης, εναλλάσσοντας αριστουργηματικά το κωμικό με το τραγικό, τη σοβαρότητα με το σαρκασμό.
Οι ήρωές του, κλόουν, παλιάτσοι, αρλεκίνοι, μετατρέπονται σε συντριβόμενους ανθρώπους που κινούνται σε έναν κόσμο ο οποίος βιώνει τις επιπτώσεις μιας πολυδιάστατης πολιτισμικής και οικονομικής κρίσης, όσο και μιας κρίσης ηθικών αξιών.

Ο ίδιος ο συγγραφέας μιλάει για το ΑΡΛΕΚΙΝ λέγοντας:
«Το έργο όπως το φαντάστηκα, κρατιέται επάνω σε λεπτές ισορροπίες ενός παράλογου συμβολισμού. Οι χαρακτήρες είναι συμβολικοί. Που σημαίνει ότι μπορείς να τους συναντήσεις γύρω σου με μικρές παραλλαγές. Οι καταστάσεις είναι συμβολικές.
Το νόημα είναι πραγματικό.
Πολλές φορές οι αυθαιρεσίες, ξεπερνούν την πραγματικότητα. Πολλές φορές η πραγματικότητα, είναι αυθαίρετη. Οι ήρωες είναι ελεύθεροι, εκφράζονται ελεύθερα, κινούνται παρορμητικά.
Η λογική δεν έχει θέση σε μια ιστορία παράλογη, που όμως θα μπορούσε να συμβεί, που συμβαίνει… Αλλά και όταν συμβαίνει περνάει στα ψιλά της Ζωής...».