ΑΛΜΥΡΗ ΒΡΟΧΗ

Η ιστορία της ζωής τριών ανθρώπων, όπου ο έρωτας, η μοναξιά αλλά και ο φόβος της, οι σιωπές και οι ενοχές, τα απωθημένα, η περηφάνια, τα όσα τόλμησαν και τα όσα δεν τόλμησαν, κινούν τα νήματά τους στην αναζήτηση της ευτυχίας.
Η Ελένη Μεταξά έκλαψε και θρήνησε όταν εξαφανίστηκε ο Μιχάλης, μα δεν της έμεινε καιρός να πολυσταθεί στο χαμό του ― τα δίδυμα, η ’ννα και ο ’ρης, έχρηζαν φροντίδας. Αποκαθήλωσε τη νυφική φωτογραφία κι έκρυψε απ’ όλους πως, ενίοτε, ο έρωτας είναι αγιάτρευτος. Τριάντα χρόνια αργότερα, με τον Μιχάλη θαμμένο πλέον σε μια γλάστρα μ’ ένα γεράνι στην αυλή της, υποκύπτει στην αποκάλυψη της αλήθειας. Η ’ννα, χτυπημένη απ’ την αρρώστια του σογιού, τον ανέλπιδο έρωτα, προσπαθεί να τον πνίξει στα θολά νερά ενός γάμου. Αλλά η γοητεία του συζύγου αποδεικνύεται ανεπαρκής, γιατί ο έρωτας είναι εκείνος που εμπνέει και ζωή χωρίς έμπνευση είναι μισή ζωή.
Ο ’ρης, με το μικρόβιο της ξενιτιάς στο αίμα, φεύγει, όπως κι ο πατέρας του, στη Μαδρίτη, αναζητώντας μια χαμένη αγάπη. Όταν εκείνη αποσύρεται μέσα του, έρχεται η νέα που θα τον κρατήσει ξενιτεμένο και νοσταλγό της πατρίδας. «Μην πάψεις ποτέ να περιμένεις την έκπληξη της ζωής», του είχε πει κάποτε μια ζητιάνα, μα δεν το είχε αξιολογήσει τότε.
Συμπτώσεις ή πεπρωμένο τα γεγονότα; Ένα ερώτημα που πλανάται αναπάντητο μέσα τους.