ΑΓΓΕΛΟΙ ΣΤΗΝ ΚΟΛΑΣΗ

«'Οταν το όραμα είναι συνάρτηση των γνώσεων και οι εμπειρίες μέρος της λειτουργικής προσομοίωσης με την πραγματικότητα, οι ευκαιρίες που συναντά κανείς με τον εαυτό του είναι μοναδικές. Σαν ένα δημιούργημα του ήλιου και της θάλασσας. 'Ενα λασπερό διαμάντι που αναπνέει μούχλα. Με μια δύναμη σκέψης που μπορεί να απαντά στα ερεθίσματα.

Πρόκειται για μια ολογραφία του ανθρωποκεντρικού χωροχρόνου. Για όσους ψάχνουν αφετηρίες. Είναι αυτό που έλεγε ο μεγάλος Ινδός ποιητής Ραμπιτρανάθ Ταγκόρ: Να κάνω τη ζωή μου ένα πράγμα αληθινό κι απλό, όμοιο με μια καλαμένια φλογέρα. Και συμπλήρωνε κάπου αλλού ο μεγάλος δάσκαλος Λάο Τσε:Το να γνωρίζεις ότι δε γνωρίζεις είναι η ύψιστη σοφία. Το να μη γνωρίζεις και να κάνεις το γνώστη είναι μια ασθένεια.

Το ερώτημα για όλους μας είναι, όπως το διατύπωνε ο Ραμπιτρανάθ Ταγκόρ, ποιος ξέρει πότε θα λυθούν τα σκοινιά κι η βαρκούλα, σαν την τελευταία αναλαμπή του δειλινού, θα χαθεί στα σκοτάδια της νύχτας. Σε ένα μοναχικό αλλά τόσο θορυβώδη κόσμο, το κλειδί είναι ο εαυτός μας. Με αυτό θα ανοίξουμε το μυαλό και την καρδιά μας. Καλό δρόμο...»

Από την Εισαγωγή.