ΞΕΡΟΛΙΘΙΑ

Αθήνα, φθινόπωρο 2004. Η Ολυμπιάδα έχει τελειώσει, η Αθήνα έχει αλλάξει και μαζί της έχει αλλάξει, ή μάλλον καταρρεύσει, η ζωή τεσσάρων κατοίκων της.
Ο Αγγελος: Στέλεχος του δημιουργικού τμήματος της διαφημιστικής R&B.
Η συγκολλητική ουσία στα κομμάτια ενός σπασμένου αγγείου δεν μπορεί να είναι ακριβότερη από την αξία του...
Η Ηρώ: Επιτυχημένη ερμηνεύτρια στον χώρο του τραγουδιού. Οι Κινέζοι χρησιμοποιούσαν ως συγκολλητική ουσία τον χρυσό...
Η Σόνια: Οικονομική μετανάστρια από τη Σερβία.
Στην Ιαπωνία μετά τη συγκόλληση έβαφαν με έντονο χρώμα το ράγισμα για να το ξεχωρίζουν και να μην το λησμονούν...
Ο Παύλος: Μηχανικός στα ολυμπιακά έργα.
Όμως εσύ, έτσι ή αλλιώς, τώρα δεν είσαι παρά ένας άνεργος που η συγκολλητική του ουσία έχει σωθεί...
Και ένας συγκολλητής στο εργοστάσιο μεταλλουργίας πασχίζει να ενώσει τα κομμάτια του κατακερματισμένου κόσμου, ενώ από κοντά ο παλιός μάστορας επιμένει:
"Η ξερολιθιά μάς διδάσκει πως στη ζωή δεν έχουμε ανάγκη το περιττό και το ανούσιο. Αρκεί η μια πέτρα δίπλα στην άλλη".
Όσο για το μικρό προσφυγόπουλο, εμφανίζεται πάντα εκεί που δεν το σπέρνουν. Μήπως τελικά αυτό θα τους οδηγήσει στη λύτρωση;