ΤΟ ΠΑΙΔΟΜΑΖΩΜΑ ΤΟΥ 1948-49 ΚΑΙ ΤΑ ΚΑΤΕΡΓΑ ΤΗΣ ΦΡΕΙΔΕΡΙΚΗΣ

«Η Ιστορία γράφεται από τους νικητές και τους ισχυρούς» λέει ο κανόνας, αλλά η περίπτωση της Ελληνικής Ιστορίας της δεκαετίας του '40 αποτελεί κτυπητή εξαίρεση αυτού του κανόνα. Οι κομμουνιστές της Ελλάδος, ηττημένοι αποφασιστικά στις τρεις απόπειρες βίαιης κατάληψης της εξουσίας και επιβολής κόκκινης φασιστικής δικτατορίας, έγραψαν και πέτυχαν να επιβάλουν μια φανταστική μυθοπλασία ως την Ιστορία. Με μέθοδο, επιμονή και τη βοήθεια εκατοντάδων μεροληπτούντων ιστοριογράφων της Αριστεράς, τα γεγονότα της περιόδου αλοιώθηκαν, εξωραΐστηκαν, κάποια αποσιωπήθηκαν και άλλα διαστρεβλώθηκαν ή αναστράφηκαν τελείως, ώστε η πλευρά τους να παρουσιάζεται πάντα ως η μόνη πατριωτική, αγαθώς πράττουσα και το θύμα!

Τη διαστρέβλωση δεν απέφυγε και ένα από τα τραγικότερα επεισόδια εκείνης της περιόδου, το Παιδομάζωμα πολλών χιλιάδων Ελληνόπουλων ηλικίας από 3-16 ετών, που έκαναν οι κομμουνιστές το 1947-'49 εν μέσω της Ανταρσίας του 1946-'49, της τρίτης και εγκληματικότερης απόπειρας κατάληψης της εξουσίας η οποία συνδυαζόταν και με την απόσχιση της Μακεδονίας για να περιληφθεί στη σχεδιαζόμενη «Ομόσπονδη Λαϊκή Δημοκρατία της Μακεδονίας».

Μια αντίδραση των οικογενειών που ζούσαν σε χωριά που τα παιδιά τους κινδύνευαν να έχουν την ίδια τύχη, μια ημέρα να καταλήξουν στο Παραπέτασμα, ήταν να φύγουν για τις πόλεις ή να στείλουν τα παιδιά τους στις Παιδοπόλεις που δημιούργησε το Υπουργείο Προνοίας για τη φιλοξενία αυτών των παιδιών. Όμως, η κομμουνιστική εκδοχή των γεγονότων βάφτισε το Παιδομάζωμα ως Παιδοσώσιμο, και τις Παιδοπόλεις της Ελληνικής κυβέρνησης ως Κάτεργα της Φρειδερίκης.

Η εισαγωγή στην ιστορία των γεγονότων του ονόματος της τότε βασιλίσσης και ο υπερτονισμός του ρόλου της, είχε δυο στόχους. Πρώτον, την εκδίκηση μέσω της αμαύρωσης της μνήμης της, γιατί πράγματι υπήρξε ένας πολύ σημαντικός αντίπαλος των κομμουνιστών και των σχεδίων τους το 1946-'49. Δεύτερον, την ύπουλη προσέλκυση κάποιων στην κομμουνιστική γραφή της ιστορίας λόγω των αντιμοναρχικών πολιτικών επιλογών τους.

Ο συγγραφέας, με τη βοήθεια δεκάδων διασταυρωμένων μαρτυριών θυμάτων του Παιδομαζώματος από την Ελλάδα και τις χώρες εγκατάστασής τους, άλλων συμμετασχόντων στα γεγονότα, ως και εκτεταμένης έρευνας της σχετικής βιβλιογραφίας και των δύο πλευρών, παρουσιάζει μια ολοκληρωμένη και αντικειμενική εικόνα του Παιδομαζώματος, των γεγονότων που ακολούθησαν την εγκατάσταση των Ελληνόπουλων στο Παραπέτασμα και της τύχης τους. Το βιβλίο τελειώνει με μια ρεαλιστική εικόνα της λειτουργίας των Παιδοπόλεων, μέσα από τις μαρτυρίες ανθρώπων που έζησαν σ' αυτές, ώστε ο αναγνώστης μπορεί να σχηματίσει τη δική του γνώμη αν για τα μικρά παιδιά μέχρι 12 ετών ήταν σχολεία εσώκλειστων μαθητών ή στρατόπεδα μοναρχικών πραιτωριανών.