ΤΟ ΚΡΙΝΟ ΣΤΗΝ ΚΟΙΛΑΔΑ (ΔΕΜΕΝΟ)

Τον είπαν «Ναπολέοντα των Γραμμάτων» και σφετερίστηκε το «ντε» της ευγενείας χάρη στη δύναμη της πένας του. «Υπάρχει στις πιο ενάρετες γυναίκες κάτι που δεν είναι ποτέ αγνό», παρατήρησε ο ίδιος ο συγγραφέας.

Ασπρο κρίνο και μαζί κόκκινο άνθος του πάθους, η κυρία ντε Μορσώφ, σύζυγος και μητέρα δύο παιδιών, θα καθοδηγήσει τον νεαρό Φελίξ ντε Βαντενές στους δρόμους της ζωής και της μελλοντικής του σταδιοδρομίας. Στην ψυχή της, ένας άγνωστος αγώνας διεξάγεται, με τέλος τραγικό, ανάμεσα σ' εκείνη και στο πάθος της. Ένα πάθος σφραγισμένο από τη μαγεία της σύμπτωσης, που προσκρούει στα αυστηρά θρησκευτικά και κοινωνικά ταμπού της εποχής.

«Το κρίνο στην κοιλάδα» θεωρήθηκε το μυθιστόρημα των διασταυρωμένων πόθων, μια μακριά εξομολόγηση μεσ' από τη διάλεκτο των λουλουδιών ή την επιστολογραφία. Και ακόμα, κρίθηκε το ωραιότερο και πιο παρεξηγημένο έργο του Ονορέ ντε Μπαλζάκ, με απόηχους ιερούς και μαζί βαθύτατα αισθησιακούς, εφάμιλλους εκείνων του «Ασματος Ασμάτων».