ΤΟ ΕΞΑΗΜΕΡΟ ΤΟΥ ΑΙΩΝΑ

''Θέλω να γκρεμίσω το μύθο που θέλει τους δρομείς μεγάλων αποστάσεων να τρέχουν μηχανικά. Στην πραγματικότητα, αυτός ο μύθος δεν είχε ποτέ καμία βάση, ιδιαίτερα σε μας τους δρομείς, στους οποίους είναι εμπεδωμένο ότι είναι εκ των πραγμάτων γκρεμισμένος. Επειδή, όμως, ένα μεγάλο μέρος της κοινής γνώμης έχει δεχτεί την αντίληψη του ''μηχανικού τρεξίματος'', προσπαθώ να ανατρέψω αυτή την ιδέα, όχι μόνο γιατί δε συμβαίνει, αλλά και για να πάρει ο ενδιαφερόμενος μια γεύση από τα εσωτερικά δρώμενα, τα οποία εκφράζω από ψυχολογική κυρίως σκοπιά: όταν πάψει ο νους να σκέφτεται και να αντλεί δυνάμεις εμπνεόμενος, και ιδιαίτερα όταν το κορμί ''τα έχει μπήξει'', μόνο βουλητικά μπορεί να κινητοποιηθεί. Αψήφησα πολλές συστολές και αναστολές για να ξεπεράσω τη σιγή μου και να περιγράψω τις εσωτερικές συγκρούσεις, για να μπορέσει να συλλάβει ο ''απ έξω'', ο θεατής-αποδέκτης ή ο αναγνώστης τι διαδραματίζεται στο νου και στην ψυχή -αισθήσεις, υπεραισθήσεις- ενός δρομέα από τις αρνήσεις του κορμιού.''