ΤΟ ΔΑΚΡΥ ΤΟΥ ΚΡΙΝΟΥ (BKS.0242087) 
Αμεσα διαθέσιμο για online παραγγελία
Διαθεσιμότητα καταστημάτων Αθήνας - Θεσσαλονίκης
Κατηγορία: ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ •
ΦΩΤΟΥ ΓΙΩΤΑ στην κατηγορία ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ ISBN: 978-960-453-717-4 Συγγραφέας: ΦΩΤΟΥ ΓΙΩΤΑ Εκδοτικός οίκος: ΨΥΧΟΓΙΟΣ Σελίδες: 336 Ημερομηνία Έκδοσης: Μάιος 2010 Βοστόνη, 1950. Η Μερόπη φτάνει στην άλλη άκρη του κόσμου, αποφασισμένη να μη μιλήσει ποτέ και σε κανέναν για το παρελθόν της. Ο έρωτας, στο πρόσωπο του Μέμου, χτυπά την πόρτα της αλλά εκείνη αρνείται για χρόνια να τον δεχτεί. Τυλιγμένη σε ένα πέπλο μυστηρίου και χωρίς κανένα ενδιαφέρον για τη ζωή επιδίδεται στην κατασκευή κοσμημάτων και φτάνει στο απόγειο της επαγγελματικής επιτυχίας, αποκτώντας φήμη και πλούτη. Μέσα από την πένα της Γιώτας Φώτου έρχεται στο φως η τρικυμιώδης ζωή μιας γυναίκας που σημαδεύτηκε από ένα τραγικό παιχνίδι της μοίρας και αγωνίστηκε για να συμφιλιωθεί με τα δικά της λάθη και τα λάθη των άλλων.
10/10 από 1 χρήστες
Από ανώνυμο χρήστη - Βαθμολογία 10 - 06-08-2011
ΚΑΝΕΛΛΑΚΗ ΜΑΡΙΑ
ΤΟ ΛΑΤΡΕΨΑ!!! ΕΙΜΑΙ ΣΙΓΟΥΡΗ ...ΟΤΙ ΘΑ ΤΟ ΛΑΤΡΕΨΕΤΕ ΚΙ ΕΣΕΙΣ!!!! "T ο δάκρυ του κρίνου"... σου δίνει συγκινήσεις!!! Ό σο κι αν είσαι δυνατός...σίγουρα θα δακρύσεις!!! Δ άκρυα που παγώσανε... μαργαριτάρια μοιάζουν !!! Ά φησαν όμως μια πληγή...και την καρδιά σπαράζουν!!! Κ άποτε βρήκαν τη χαρά "τα μάτια" της Μερόπης... Ρ όδινη έμοιαζε η ζωή... "αγάπη" όλο το βιος της!!! Ύ στερα ο Ήλιος έσβησε...και ήρθε το σκοτάδι... Τ ι κι αν ξημέρωνε παντού??? για "κείνη" ήταν βράδυ!!! Ο Μέμος την αγάπησε και στάθηκε κοντά της.... Υ πέφερε σαν έβλεπε "πως σπάραζε" η καρδιά της!!!! Κ άποτε βρέθηκαν μαζί ο Αντώνης και η Μένη..... Ρ ώτουσαν ...κι απορούσανε ..."άραγε..τι μας δένει"? Ι σορροπούσαν σε σκοινί που έμοιαζε τεντωμένο.... Ν α ν άραγε η απάντηση ...ίσως.."το πεπρωμένο"??? Ό μως κι αν άργησε ναρθει...η ανατολή του ήλιου.... Υ πέγραψε τη λύτρωση... " ΤΟ ΔΑΚΡΥ ΕΝΟΣ ΚΡΙΝΟΥ"!!!! |
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
ΤΟ ΛΑΤΡΕΨΑ!!! ΕΙΜΑΙ ΣΙΓΟΥΡΗ ...ΟΤΙ ΘΑ ΤΟ ΛΑΤΡΕΨΕΤΕ ΚΙ ΕΣΕΙΣ!!!!
"T ο δάκρυ του κρίνου"... σου δίνει συγκινήσεις!!!
Ό σο κι αν είσαι δυνατός...σίγουρα θα δακρύσεις!!!
Δ άκρυα που παγώσανε... μαργαριτάρια μοιάζουν !!!
Ά φησαν όμως μια πληγή...και την καρδιά σπαράζουν!!!
Κ άποτε βρήκαν τη χαρά "τα μάτια" της Μερόπης...
Ρ όδινη έμοιαζε η ζωή... "αγάπη" όλο το βιος της!!!
Ύ στερα ο Ήλιος έσβησε...και ήρθε το σκοτάδι...
Τ ι κι αν ξημέρωνε παντού??? για "κείνη" ήταν βράδυ!!!
Ο Μέμος την αγάπησε και στάθηκε κοντά της....
Υ πέφερε σαν έβλεπε "πως σπάραζε" η καρδιά της!!!!
Κ άποτε βρέθηκαν μαζί ο Αντώνης και η Μένη.....
Ρ ώτουσαν ...κι απορούσανε ..."άραγε..τι μας δένει"?
Ι σορροπούσαν σε σκοινί που έμοιαζε τεντωμένο....
Ν α ν άραγε η απάντηση ...ίσως.."το πεπρωμένο"???
Ό μως κι αν άργησε ναρθει...η ανατολή του ήλιου....
Υ πέγραψε τη λύτρωση... " ΤΟ ΔΑΚΡΥ ΕΝΟΣ ΚΡΙΝΟΥ"!!!!