ΘΑΛΑΣΣΟΓΡΑΦΙΕΣ ΜΝΗΜΗΣ

«Ήρθε αμέσως στην οθόνη της μνήμης μου η εικόνα του διώροφου κτιρίου στην πλατεία της Φιλοθέης, που κάτω ήταν ένα ζαχαροπλαστείο και μία ΕΒΓΑ, απ' όπου και τ' όνομα του μαγαζιού. Από το δεύτερο πάτωμα με σκάλες οδηγούσε σε μια μεγάλη ταράτσα, ένα είδος πίστας, με μεγάφωνα στις τέσσερις γωνιές. Ήταν κάτι σαν εξοχικό κεντράκι χορού για τη νεολαία και τα ερωτευμένα ζευγαράκια, που μετά τον χορό έκαναν και τη βολτίτσα τους στο κοντινό δασάκι, πίσω από το τότε τέρμα των λεωφορείων. Την εποχή εκείνη (τέλη της δεκαετίας του '50) δεν υπήρχαν οι περίφημες «ντίσκο» για τους πολλούς. Τα λίγα βραδινά κέντρα χορού δεν ήταν προσιτά για τα πορτοφόλια των νέων της μετεφηβείας.»

Με την καρδιά αδάμαστη από το χρόνο και τη μνήμη πλοηγό, η Ράνια Γέροντα συνταιριάζει αρμονικά στους στίχους της το όνειρο με το ταξίδι, τον ουρανό με τη θάλασσα, το πραγματιστικό με το φαντασιακό. Με βάρκα τ' όνειρο κι αποσκευές τις αναμνήσεις μιας ζωής, τα ποιήματά της μοιάζουν αληθινά ψυχογραφήματα. Αποτυπώματα μιας ψυχής ανήσυχης, ταξιδιάρας, τσιγγάνας, ονειροπόλας.