ΣΥΖΗΤΩΝΤΑΣ ΜΕ ΤΟΝ ΠΕΔΡΟ ΑΛΜΟΔΟΒΑΡ

Η Κάρμεν Μάουρα υποδύεται τον τρανσέξουαλ της ταινίας Ο Νόμος του πόθου όμως η Μπίμπι 'Αντερσεν είναι αυτή που παίζει τη μητέρα του κοριτσιού, που είναι ένας πραγματικός τρανσέξουαλ. Εξάλλου δεν είναι απαραίτητο να το ξέρει κανείς για να εκτιμήσει την ιστορία που αφηγείται η ταινία. Αυτή η διανομή των ρόλων μήπως είναι για σένα ένα κλείσιμο του ματιού, ένα είδος private joke;
Όχι, καθόλου. Για μένα η Μπίμπι είναι γυναίκα, πάντα γυναίκα την ήξερα. Ο κινηματογράφος είναι μία (συμβολική) παράσταση με όλες τις έννοιες του όρου, μέσα από αυτή την παράσταση λοιπόν φθάνω στην αλήθεια της πραγματικότητας, όχι μέσα από τη σκοπιά του ντοκιμαντέρ. Αυτό δεν σημαίνει ότι απορρίπτω το ντοκιμαντέρ ως είδος αλλά είναι βέβαιο πως εάν μου παράγγελναν ένα, θα διηγούμουν κάτι άλλο από αυτό που δείχνει η ταινία.

Στον κινηματογράφο λοιπόν το ζητούμενο δεν είναι οι ηθοποιοί να είναι οι εαυτοί τους αλλά μάλλον το αντίθετο από αυτό που είναι φαινομενικά. Πιστεύω ότι ο άνθρωπος φέρει μέσα του όλα τα πρόσωπα, αρσενικά και θηλυκά, τα καλά και τα κακά, τους μάρτυρες και τους τρελούς. Για έναν ηθοποιό, το πιο ενδιαφέρον είναι να ερμηνεύει τον ρόλο που είναι μέσα του αλλά από τον οποίο νιώθει πιο απομακρυσμένος. Για τον ρόλο του τρανσέξουαλ της Ο Νόμος του πόθου, δεν ήθελα έναν αληθινό τρανσέξουαλ αλλά μία ηθοποιό που να περάσει για τρανσέξουαλ, κάτι που παρουσιάζει μεγάλη δυσκολία αφού ένας τρανσέξουαλ δεν πρόκειται να εκφράσει, να δείξει και να αποδείξει τη θηλυκότητά του όπως μία γυναίκα. Η θηλυκότητα μιας γυναίκας είναι πολύ πιο ήρεμη, πιο χαμηλών τόνων. Αυτό που με ενδιέφερε ήταν μία γυναίκα να παραστήσει την υπερβολική, νευρική και πολύ επιδεικτική θηλυκότητα ενός τρανσέξουαλ. 'Αρα λοιπόν ζήτησα από την Κάρμεν Μάουρα να μιμηθεί κάποιον που μιμούταν μία γυναίκα.

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ