ΣΥΝΘΗΜΑΤΑ

Είναι ίσως ο λιγότερο κοινωνιολόγος των κοινωνιολόγων, ο περισσότερο πειραματικός των πανεπιστημιακών, ξέρει πάντα να ελίσσεται και να εκπλήττει, ακόμη και να προκαλεί μερικά μικρά σκάνδαλα και μερικές μικρές εκρήξεις με τα κείμενά του, που ερωτοτροπούν πότε με το ύφος της μοντέρνας ποίησης, πότε με του μανιφέστου, πότε με της προκήρυξης, ο Ζαν Μπωντριγιάρ, γερμανοθρεμμένος, βοηθός του σημαντικού και ανήσυχου Ανρί Λεφέβρ, γνώστης της κριτικής που άσκησαν στη σύγχρονη οργάνωση του υπάρχειν οι καταστασιακοί και ο Γκυ Ντεμπόρ.

Στον παρόντα τόμο (γαλλ. έκδ. 2000) ο Μπωντριγιάρ επιχειρεί με εξαιρετικά σύντομα κείμενα («ολιγόλεκτα» θα τα έλεγε ο Νίκος Καρούζος, «ακαριαία» ο Τάσος Δενέγρης) να συνοψίσει το έργο του και συνάμα να ασκήσει με καινό λόγο κριτική στο κενό των ημερών.