ΣΥΜΒΟΛΟ ΝΕΑΣ ΠΙΣΤΕΩΣ

Πιστεύω εις έναν
Aνθρωπο
Δημιουργό, τεχνίτη και καλλιτέχνη
γονατιστό -σαν, λες, προσκυνητή– στο εργαστήρι του
με λέξεις, νότες, χρώματα
και όλο λάμψη και έρωτα κι απώλεια
και θάνατο μα και ζωή ξανά
και με λυγμό και με χαράς κραυγή,
ακάματος να ιερουργεί
ακάματος να δημιουργεί
μα κάποτε αποκαμωμένος και κάθιδρος
να στέκει, να δροσίζεται
–λίγο νερό,
λίγο κρασί λίγο σαν νέκταρ των θεών–
γιατί είναι κάματος, μα είναι
προπάντων ευθύνη
και οι λέξεις και οι νότες και τα χρώματα.