ΣΤΑΣΙΩΤΙΚΑ [51-100]

ΣΤΑΣΙΩΤΙΚΟ ΕΞΗΚΟΣΤΟ

<<Αν η ζωή του καθενός δεν είναι
του καθενός ζωή, προς τι
επάνω ο ουρανός και κάτω η γη;
Τουλάχιστον τα ζώα δεν προσποιούνται πως διαβάζουν
την ιστορία των λαθών τους στη βουλιμία του ζώου.
Κανένα στερέωμα δεν διεκδικεί
την πείνα της πείνας. Το σκοτάδι
είναι όντως σκοτάδι και η νύχτα
κοιμάται πάντα τη νύχτα>>.

Σαν παράπονο
ακούστηκαν τα λόγια του. Ήταν
κι εκείνα τα μάτια -Ω, τι μάτια:
ένας κρυστάλλινος βυθός
που φώτιζε σαν μεσημέρι αμμουδερό
στα όνειρα δειλού αγοριού και δειλινό αναμμένο
στα πόδια ανάμεσα γενναίου κοριτσιού.