ΣΩΜΑ ΜΕ ΣΩΜΑ

Αεροπόροι που δακρύζουν κι αεροπλάνα που βυθίζονται· ανθυπολοχαγοί που οραματίζονται τον άλλο κόσμο· επεισόδια βγαλμένα από τη Ζώνη του Λυκόφωτος· ποιήματα και ιστορίες φαντασμάτων· παλιές, τσαλακωμένες φωτογραφίες· ένα απόκρυφο αλφάβητο που ξετυλίγεται αντίστροφα· μνήμες παιδικές και νεανικά τραγούδια σε μια αφήγηση κατακερματισμένη φαινομενικά μόνο, καθώς ο ιστός της υφαίνεται πάνω σε ένα και μόνο πρόσωπο: μια γυναίκα που βιώνει τη ζωή της σαν πεδίο μάχης. Έτσι, την τρυφερότητα και τη νοσταλγία διαδέχονται η βαναυσότητα και ο τρόμος, τις μυρωδιές των αγαπημένων σωμάτων το πένθος για την απουσία τους και την αγωνία για την έκβαση της μάχης η παγερή σιγή του τέλους της. Με άλλα λόγια, μια άλλοτε σιωπηρή κι άλλοτε θορυβώδης παρέλαση μορφών φασματικών όσο και γοητευτικών.