ΡΗΤΟΡΙΚΗ ΤΕΧΝΗ ΤΟΜΟΣ Γ

Ο Αριστοτέλης υπήρξε ο επιστημονικός θεμελιωτής της Ρητορικής Τέχνης. Οι προγενέστεροι συνεκέντρωσαν όλην την προσοχή των στην επεξεργασία της τεχνικής δια την συγκίνησιν των ακροατών, ενώ ο Αριστοτέλης επεξεργάσθη την τεχνική της πειθούς με αποδείξεις, πράγμα που τον οδήγησε σε μια φιλοσοφική και ψυχολογική διερεύνηση του αντικειμένου του, όπως εμφανίζεται στα τρία βιβλία αυτού του βαθυστόχαστου έργου που φέρει τον τίτλο « Ρητορική Τέχνη». Η «Ρητορική» εγράφη κατά το 330 π Χ δηλ. κατά τον χρόνο της δευτέρας διαμονής του Αριστοτέλους στην Αθήνα.

Στο τρίτο βιβλίο της Ρητορικής ο Αριστοτέλης, εξετάζει τα προβλήματα του ύφους, θεωρώντας ότι δεν αρκεί να γνωρίζει κανείς απλώς αυτό που θα πει.
Πρέπει να γνωρίζει και πως θα το πει.
Γι' αυτό και ο Αριστοτέλης ερευνά διεξοδικά όλους τους εκφραστικούς τρόπους που, όταν χρησιμοποιούνται με φυσικότητα, εξαφανίζουν και την παραμικρή υποψία επιτηδεύσεως.
Η εμβρίθεια και η πληρότης, με την οποία αναπτύσσει το αντικείμενό του ο συγγραφεύς, καθιστούν το έργο μοναδικό στο είδος του.