Τι μας έδωσε η αρχαιότητα, ελληνική και λατινική, και τι μπορεί να μας δώσει ακόμη.
Πόση αξία αποδίδεται σήμερα στον κλασικό πολιτισμό και τις κλασικές σπουδές; Αληθεύει, όπως υποστηρίζουν πολλοί, ότι η εκμάθηση των αρχαίων ελληνικών και των λατινικών είναι παντελώς άχρηστη για τις σύγχρονες κοινωνίες, οι οποίες έχουν έντονο προσανατολισμό προς κλάδους και γνώσεις άμεσης χρησιμότητας;
Για πολλούς αιώνες, από την Αναγέννηση έως τουλάχιστον και ολόκληρο τον 19ο αιώνα, οι πηγές της κλασικής αρχαιότητας διαδραμάτισαν καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση της ευρωπαϊκής σκέψης, όπως αποδεικνύεται από τα πολυάριθμα γλωσσικά δάνεια των επιστημών από την αρχαία ελληνική, ? κι ας μην αναφέρουμε έννοιες, θεμελιώδεις για τον πολιτισμό μας, όπως το «κοινωνικό συμβόλαιο» και η «δημοκρατία», που προέρχονται από τον ελληνικό πολιτισμό.
Κατά τον 20ό αιώνα η γνώση του κλασικού κόσμου εξασθένησε σταδιακά, σχεδόν εξαφανίστηκε και αντικαταστάθηκε από μια συσσώρευση ασύνδετων γνώσεων, οι ειδικοί των οποίων αγνοούν τις κοινές ρίζες.
Ο Lucio Russo, σε αυτό το αριστοτεχνικό για τη σαφήνεια της διατύπωσης και τη στιβαρότητα των επιχειρημάτων, δοκίμιο, δείχνει με ένα ευρύ φάσμα παραδειγμάτων πως το χρέος της Δύσης κυρίως προς τον αρχαίο ελληνικό αλλά και τον ρωμαϊκό πολιτισμό είναι πολύ μεγαλύτερο από αυτό που συνήθως αναγνωρίζεται, διότι αφορά όλες τις πτυχές του πολιτισμού και όχι μόνο εκείνες, που σήμερα συγκαταλέγονται στις «ανθρωπιστικές» (πολιτική σκέψη, γλωσσολογία, δίκαιο, φιλοσοφία, τέχνη, μουσική, λογοτεχνία). Από την αστρονομία έως τη φυσική, τη γεωμετρία, τα μαθηματικά, τη γεωγραφία και την οπτική, ο συγγραφέας αποσαφηνίζει με αδιαμφισβήτητο τρόπο πως η ευρωπαϊκή επιστήμη έχει δανειστεί τα επιστημολογικά θεμέλια -τις αποδεικτικές και πειραματικές μεθόδους- από τη μελέτη των λιγοστών ελληνιστικών κειμένων που έχουν διασωθεί, ειδικότερα, από τα έργα του Αρχιμήδη και του Ευκλείδη.
Η βασική θέση του βιβλίου είναι ότι ο κλασικός πολιτισμός, εάν επαναπροσεγγιστεί συστηματικά, μπορεί να ανακτήσει, έστω και με διαφορετικό τρόπο, τον ενοποιητικό ρόλο του παρελθόντος για τον οποίο δεν βρέθηκε ποτέ ισάξιος αντικαταστάτης.
Τι μας έδωσε η αρχαιότητα, ελληνική και λατινική, και τι μπορεί να μας δώσει ακόμη.
Πόση αξία αποδίδεται σήμερα στον κλασικό πολιτισμό και τις κλασικές σπουδές; Αληθεύει, όπως υποστηρίζουν πολλοί, ότι η εκμάθηση των αρχαίων ελληνικών και των λατινικών είναι παντελώς άχρηστη για τις σύγχρονες κοινωνίες, οι οποίες έχουν έντονο προσανατολισμό προς κλάδους και γνώσεις άμεσης χρησιμότητας;
Για πολλούς αιώνες, από την Αναγέννηση έως τουλάχιστον και ολόκληρο τον 19ο αιώνα, οι πηγές της κλασικής αρχαιότητας διαδραμάτισαν καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση της ευρωπαϊκής σκέψης, όπως αποδεικνύεται από τα πολυάριθμα γλωσσικά δάνεια των επιστημών από την αρχαία ελληνική, ? κι ας μην αναφέρουμε έννοιες, θεμελιώδεις για τον πολιτισμό μας, όπως το «κοινωνικό συμβόλαιο» και η «δημοκρατία», που προέρχονται από τον ελληνικό πολιτισμό.
Κατά τον 20ό αιώνα η γνώση του κλασικού κόσμου εξασθένησε σταδιακά, σχεδόν εξαφανίστηκε και αντικαταστάθηκε από μια συσσώρευση ασύνδετων γνώσεων, οι ειδικοί των οποίων αγνοούν τις κοινές ρίζες.
Ο Lucio Russo, σε αυτό το αριστοτεχνικό για τη σαφήνεια της διατύπωσης και τη στιβαρότητα των επιχειρημάτων, δοκίμιο, δείχνει με ένα ευρύ φάσμα παραδειγμάτων πως το χρέος της Δύσης κυρίως προς τον αρχαίο ελληνικό αλλά και τον ρωμαϊκό πολιτισμό είναι πολύ μεγαλύτερο από αυτό που συνήθως αναγνωρίζεται, διότι αφορά όλες τις πτυχές του πολιτισμού και όχι μόνο εκείνες, που σήμερα συγκαταλέγονται στις «ανθρωπιστικές» (πολιτική σκέψη, γλωσσολογία, δίκαιο, φιλοσοφία, τέχνη, μουσική, λογοτεχνία). Από την αστρονομία έως τη φυσική, τη γεωμετρία, τα μαθηματικά, τη γεωγραφία και την οπτική, ο συγγραφέας αποσαφηνίζει με αδιαμφισβήτητο τρόπο πως η ευρωπαϊκή επιστήμη έχει δανειστεί τα επιστημολογικά θεμέλια -τις αποδεικτικές και πειραματικές μεθόδους- από τη μελέτη των λιγοστών ελληνιστικών κειμένων που έχουν διασωθεί, ειδικότερα, από τα έργα του Αρχιμήδη και του Ευκλείδη.
Η βασική θέση του βιβλίου είναι ότι ο κλασικός πολιτισμός, εάν επαναπροσεγγιστεί συστηματικά, μπορεί να ανακτήσει, έστω και με διαφορετικό τρόπο, τον ενοποιητικό ρόλο του παρελθόντος για τον οποίο δεν βρέθηκε ποτέ ισάξιος αντικαταστάτης.
ΠΡΟΣ ΤΙ Η ΚΛΑΣΙΚΗ ΠΑΙΔΕΙΑBKS.0322310BKS.0322310ΡΟΥΣΣΩ ΛΟΥΤΣΙΟΡΟΥΣΣΩ ΛΟΥΤΣΙΟΔΟΚΙΜΙΑΚατηγορία: ΔΟΚΙΜΙΑ •ΡΟΥΣΣΩ ΛΟΥΤΣΙΟ στην κατηγορία ΔΟΚΙΜΙΑ ISBN: 978-960-531-430-9 Συγγραφέας: ΡΟΥΣΣΩ ΛΟΥΤΣΙΟ Εκδοτικός οίκος: ΔΙΑΥΛΟΣ Μετάφραση: ΚΑΦΕΤΖΗ ΚΟΥΛΑ Σελίδες: 256 Διαστάσεις: 14Χ21 Ημερομηνία Έκδοσης: Οκτώβριος 2019 Τι μας έδωσε η αρχαιότητα, ελληνική και λατινική, και τι μπορεί να μας δώσει ακόμη. Πόση αξία αποδίδεται σήμερα στον κλασικό πολιτισμό και τις κλασικές σπουδές; Αληθεύει, όπως υποστηρίζουν πολλοί, ότι η εκμάθηση των αρχαίων ελληνικών και των λατινικών είναι παντελώς άχρηστη για τις σύγχρονες κοινωνίες, οι οποίες έχουν έντονο προσανατολισμό προς κλάδους και γνώσεις άμεσης χρησιμότητας; Για πολλούς αιώνες, από την Αναγέννηση έως τουλάχιστον και ολόκληρο τον 19ο αιώνα, οι πηγές της κλασικής αρχαιότητας διαδραμάτισαν καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση της ευρωπαϊκής σκέψης, όπως αποδεικνύεται από τα πολυάριθμα γλωσσικά δάνεια των επιστημών από την αρχαία ελληνική, ? κι ας μην αναφέρουμε έννοιες, θεμελιώδεις για τον πολιτισμό μας, όπως το «κοινωνικό συμβόλαιο» και η «δημοκρατία», που προέρχονται από τον ελληνικό πολιτισμό. Κατά τον 20ό αιώνα η γνώση του κλασικού κόσμου εξασθένησε σταδιακά, σχεδόν εξαφανίστηκε και αντικαταστάθηκε από μια συσσώρευση ασύνδετων γνώσεων, οι ειδικοί των οποίων αγνοούν τις κοινές ρίζες. Ο Lucio Russo, σε αυτό το αριστοτεχνικό για τη σαφήνεια της διατύπωσης και τη στιβαρότητα των επιχειρημάτων, δοκίμιο, δείχνει με ένα ευρύ φάσμα παραδειγμάτων πως το χρέος της Δύσης κυρίως προς τον αρχαίο ελληνικό αλλά και τον ρωμαϊκό πολιτισμό είναι πολύ μεγαλύτερο από αυτό που συνήθως αναγνωρίζεται, διότι αφορά όλες τις πτυχές του πολιτισμού και όχι μόνο εκείνες, που σήμερα συγκαταλέγονται στις «ανθρωπιστικές» (πολιτική σκέψη, γλωσσολογία, δίκαιο, φιλοσοφία, τέχνη, μουσική, λογοτεχνία). Από την αστρονομία έως τη φυσική, τη γεωμετρία, τα μαθηματικά, τη γεωγραφία και την οπτική, ο συγγραφέας αποσαφηνίζει με αδιαμφισβήτητο τρόπο πως η ευρωπαϊκή επιστήμη έχει δανειστεί τα επιστημολογικά θεμέλια -τις αποδεικτικές και πειραματικές μεθόδους- από τη μελέτη των λιγοστών ελληνιστικών κειμένων που έχουν διασωθεί, ειδικότερα, από τα έργα του Αρχιμήδη και του Ευκλείδη. Η βασική θέση του βιβλίου είναι ότι ο κλασικός πολιτισμός, εάν επαναπροσεγγιστεί συστηματικά, μπορεί να ανακτήσει, έστω και με διαφορετικό τρόπο, τον ενοποιητικό ρόλο του παρελθόντος για τον οποίο δεν βρέθηκε ποτέ ισάξιος αντικαταστάτης. ΠΡΟΣ ΤΙ Η ΚΛΑΣΙΚΗ ΠΑΙΔΕΙΑ
Η ιστοσελίδα χρησιμοποιεί cookies για την ευκολία της περιήγησης, την εξατομίκευση περιεχομένου και διαφημίσεων και την ανάλυση της επισκεψιμότητάς μας. Δείτε τους ανανεωμένους όρους χρήσης για την προστασία δεδομένων και τα cookies. ΠληροφορίεςΡυθμίσειςΑπόρριψηΑποδοχή
Αναγκαία-Λειτουργικότητας: Τα αναγκαία cookies είναι ουσιαστικής σημασίας για την ορθή λειτουργία της ιστοσελίδας μας επιτρέποντάς σας να κάνετε περιήγηση και να χρησιμοποιήσετε τις λειτουργίες της. Αυτά τα cookies δεν αναγνωρίζουν την ατομική σας ταυτότητα. Χωρίς αυτά τα cookies, δεν μπορούμε να προσφέρουμε αποτελεσματική λειτουργία της ιστοσελίδας μας.
Επιδόσεων: Τα cookies αυτά συλλέγουν πληροφορίες σχετικά με τον τρόπο που ανώνυμα οι επισκέπτες χρησιμοποιούν την ιστοσελίδα μας, για παράδειγμα, ποιές σελίδες έχουν τις πιο συχνές επισκέψεις.
Διαφήμισης: Αυτά τα cookies χρησιμοποιούνται για την παροχή περιεχομένου, που ταιριάζει περισσότερο στα ενδιαφέροντά σας. Μπορεί να χρησιμοποιηθούν για την αποστολή στοχευμένης διαφήμισης/προσφορών ή την μέτρηση αποτελεσματικότητας μιας διαφημιστικής καμπάνιας. Μπορεί να χρησιμοποιηθούν για να καθορίσουμε ποια ηλεκτρονικά κανάλια marketing είναι πιο αποτελεσματικά.
Αποθήκευση