ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ ΚΑΙ ΕΘΝΙΚΟ ΖΗΤΗΜΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ 1880-1910

«... Στόχος και φιλοδοξία της συγκεκριμένης εργασίας είναι να κατανοήσει τους αιτιακούς συσχετισμούς που αναπτύσσονται μεταξύ εθνικού ζητήματος και πολιτικής εξουσίας κατά το τελευταίο τέταρτο του ελληνικού 19ου αιώνα...

Στο πρώτο μέρος της μελέτης η έμφαση δίνεται στην ανατολική κρίση του 1896-1897, και ειδικότερα στα εσωτερικά και τα διεθνή της δεδομένα. Η εξιστόρηση της κρίσης γίνεται με άξονα το εθνικό ζήτημα και ιδίως την αλυτρωτική-επεκτατική του πτυχή ...

Στο δεύτερο μέρος, η αφήγηση διαπνέεται από τον απόηχο του ελληνοτουρκικού πολέμου του 1897 και πιο συγκεκριμένα από τις τραυματικές συνδηλώσεις της ήττας. Η έμφαση δίνεται στο πολιτειακό ζήτημα ειδικότερα στη μαχητική διεκδίκηση της ηγεμονίας του εξουσιαστικού πλέγματος από τον ελληνικό Θρόνο, με άξονα την «εθνική αναγέννηση» ...

Στο τρίτο μέρος, η μελέτη επικεντρώνεται στο εθνικό ζήτημα και πάλι, τονίζοντας όμως την άλλη διάσταση: το εσωτερικό πρόταγμα της μεταρρύθμισης. Πιο συγκεκριμένα εξετάζεται πώς οι μεταρρυθμιστικές στρατηγικές καθίστανται κρατική προτεραιότητα, άρα και καθοριστικό πεδίο ηγεμονικών εξουσιαστικών αναμετρήσεων. Παραλλήλως, μελετάται πώς και σε ποιο βαθμό οι μεταρρυθμίσεις ως στρατηγικές από τα πάνω συνδιαλέγονται με τα αιτήματα της προόδου και της κοινωνικής ευημερίας, όπως αυτά εκπροσωπούνται από τα κάτω...

Στο τέταρτο μέρος του βιβλίου επιχειρείται να κατανοηθούν οι όροι της πολιτικής αστάθειας, της ιδεολογικής ρευστότητας και της κοινωνικής ανησυχίας που τέμνουν το χρονικό διάστημα 1902-1906. Μελετώνται επίσης οι πολιτικές-κομματικές ανακατατάξεις που παρατηρούνται στις δύο ισχυρές παρατάξεις, καθώς και το πώς οι φυγόκεντρες και, ενίοτε, αποσχιστικές τάσεις διαμορφώνουν σταδιακά νέες συλλογικές συσσωματώσεις και αναδεικνύουν νέες πολιτικές φυσιογνωμίες...»

(Από την εισαγωγή)