ΠΛΑΝΗΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΨΥΧΡΟ ΠΟΛΕΜΟ

Το τέλος του Ψυχρού Πολέμου και η κατάρρευση του κομμουνισμού δεν σημαίνουν ούτε το ''τέλος της Ιστορίας'' ούτε την απλή μετάβαση του διεθνούς συστήματος από μια διπολική σε μια πολυπολική δομή. Αποτελούν, απεναντίας, μιαν ιστορική τομή και την απαρχή μιας νέας φάσης στην ιστορία της πλανητικής πολιτικής των Νέων Χρόνων, η οποία άρχισε με τις μεγάλες ανακαλύψεις και τον εμπορικό καπιταλισμό για να γνωρίσει ακολούθως τις μεγαλύτερες τροπές της με τον ευρωπαϊκό ιμπεριαλισμό του 19ου αιώνα και με τον ανταγωνισμό Ανατολής και Δύσης στον 20ό.

Για να συλλάβουμε όμως τον τωρινό χαρακτήρα της παγκόσμιας πολιτικής δεν αρκεί η ανασκόπηση αυτής της προϊστορίας. Απαραίτητη είναι επίσης η εξέταση του παρελθόντος και του μέλλοντος του κυρίαρχου κράτους, της συνύφανσης της πολιτικής με οικονομικούς και ίσως βιολογικούς παράγοντες, των νέων λειτουργιών του εθνικισμού και των νέων δυνατοτήτων της διεξαγωγής πολέμου. Τέλος πρέπει να συζητηθούν οι πολιτικές συνέπειες του οικουμενισμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και οι προοπτικές μιας παγκόσμιας τάξης σε συνάφεια με τα εκρηκτικά οικολογικά και πληθυσμιακά προβλήματα. Σκοπός των αναλύσεων αυτών δεν μπορεί να είναι βέβαια η πρόβλεψη μεμονωμένων συμβάντων, παρά η διερεύνηση των κινητήριων δυνάμεων και των κεντρικών τάσεων της πλανητικής πολιτικής.

Ένα επίμετρο γραμμένο ειδικά για την ελληνική έκδοση του βιβλίου εξετάζει τις προϋποθέσεις, τις παραμέτρους και τις ψευδαισθήσεις της ελληνικής εθνικής πολιτικής μέσα στις σημερινές ευρωπαϊκές και παγκόσμιες συνθήκες.