ΟΤΑΝ ΤΟ ΦΕΓΓΑΡΙ ΕΚΛΕΙΣΕ ΤΑ ΜΑΤΙΑ

Το παρελθόν που δεν λησμόνησα, ένα παρελθόν που τόσο αγάπησα και ένα μυστικό που εκείνος δεν έμαθε ποτέ...

Ανατολική Θράκη. Δύσκολα και τρομακτικά χρόνια πλησιάζουν απειλητικά τις ανυποψίαστες ζωές των Ελλήνων της περιοχής. Μέσα στις φλόγες του πολέμου γεννιέται ένας έρωτας που ακολουθεί τα χνάρια των ξεριζωμένων της πατρίδας που χάθηκε για πάντα. Ο Ρήγας δίνει στη Ζώγια μια υπόσχεση, πως ό, τι κι αν συμβεί, εκείνος θα γυρίσει. Πρέπει να τελειώσει μια σημαντική αποστολή, τα όπλα πρέπει να παραδοθούν στα χέρια των αγωνιστών που πολεμάνε τον κατακτητή. Μα οι σφαίρες δεν επιλέγουν το στόχο τους με βάση την αγάπη... Οι δρόμοι τους χωρίζουν, οι τύχες τους αγνοούνται και το φεγγάρι κλείνει τα μάτια μπροστά στις σπαραχτικές παρακλήσεις και τα βάσανά τους...

Μόνη παρηγοριά της Ζώγιας το παιδί που έχει στα σπλάχνα της. Όμως ο χρόνος είναι αμείλικτος εκτελεστής της ευτυχίας... «Το παιδί σου πέθανε στη γέννα...», θα της πουν και θα της το αρπάξουν μέσα από τα χέρια. Πώς να αντέξει τον δεύτερο χαμό; Το δράμα του ξεριζωμού και της προσωπικής της μοίρας ξεκινά… Τα γιουρούσια των Βουλγάρων θα ξεκληρίσουν οικογένειες και οι γυναίκες θα γίνουν λάφυρο στα χέρια τους. Η μοίρα της Ζώγιας δεν θα είναι διαφορετική.