ΟΠΩΣ ΟΙ ΑΠΙΣΤΟΙ ΚΙ ΕΜΕΙΣ

Έφιππος πέρασε ο άντρας και σαν την είδε, με κίνηση απότομη, κάρφωσε το άλογο στο χώμα, κάρφωσε και το μαύρο βλέμμα του, βαθύ και σκοτεινό όπως πηγάδι, πάνω στο μελαψό της πρόσωπο, που είχε ανάψει από τη βιάση να τελειώσει τη δουλειά της πριν το σούρουπο. Mικρές στάλες ιδρώτα στόλιζαν το πλατύ της μέτωπο και τα μαλλιά γύρω απ αυτό σγουρά κι ατίθασα σαν στρουφιστές κλωστίτσες ράφτρας ακατάστατης. Δεκαπέντε ιστορίες για την ανθρώπινη καθημερινότητα, συχνά για την ανατροπή της, παρωδική ή μόνιμη.

Γεγονότα που μπορούν να συμβούν στον καθένα, μέσα από ένα φακό στημένο σ εκείνη τη γωνία που επιτρέπει να φανερωθεί η άλλη πλευρά των πραγμάτων, η αθέατη, αλλά κι αυτή που συνειδητά οι ήρωες αρνούνται ν αντικρίσουν. Iστορίες γύρω από το παράδοξο, είτε αυτό ανθίζει και καρποφορεί είτε στέκεται μόνο στον υπαινιγμό.