ΟΝΕΙΡΕΥΟΜΑΙ ΤΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ ΜΟΥ

«Με κουράζεις», του λέει αυτός αγνοώντας την επαναλαμβανόμενη υποτιμητική χειρονομία. «Κουράζεις τους φίλους σου». «Γι' αυτό υπάρχουν οι φίλοι», λέει ο Τζώνης αλλάζοντας απότομα κέφι και ξεχνώντας όσα προσβλητικά έλεγε προηγουμένως. «Γι' αυτό είστε και συνεργάτες μου, επειδή είμαστε φίλοι». «Μπούρδες», λέει ο Κυριάκος, «μας έχεις προσλάβει για να δείξεις πόσο αποτυχημένοι είμαστε». Ο Τζώνης κατεβάζει το φερμουάρ κι αφήνει τα παντελόνια του να γλιστρήσουν μέχρι την μέση των μηρών του. «Και γιατί να μην τό 'χω κάνει μόνο και μόνο επειδή είμαστε φίλοι;» ρωτάει, ενώ σφίγγει την ορθοπεδική του ζώνη. «Εγώ αναγνωρίζω πως είστε άχρηστοι και σας βοηθώ. Εσύ γιατί δεν μπορείς να παραδεχτείς πως είμαι καλύτερος;»

Εννιά διηγήματα, εννιά ιστορίες με φίλους, όπου η απόλυτη απουσία του άλλου φύλου θα μπορούσε να δώσει στην συλλογή τον τίτλο «Ιστορίες χωρίς γυναίκες».