ΟΜΗΡΟΣ

Η «Ιλιάδα» και η «Οδύσσεια» είχαν συντεθεί για να τέρψουν όσους συμμετείχαν σε συμπόσια όπου έρεε άφθονο κρασί, τους πολίτες που συγκεντρώνονταν στις μεγάλες θρησκευτικές γιορτές ή, απλούστερα, τους κατοίκους της χώρας που συγκεντρώνονταν στην κεντρική πλατεία το βράδυ για να δροσιστούν.

Ένας σύγχρονος αναγνώστης που βυθίζεται στα έργα αυτά χωρίς προκατασκευασμένες ιδέες, αφήνοντας τον εαυτό του να οδηγηθεί από τον ποιητή, θα γοητευθεί και αυτός από τις λέξεις, τις εικόνες, την ιστορία. Η ευχαρίστηση που νιώθει κανείς διαβάζοντας και ακόμη περισσότερο ακούγοντας τον Όμηρο σε μια καλή μετάφραση ξαναζωντανεύει εν μέρει την εντύπωση που ένιωθε το αρχαίο κοινό του ποιητή. Ωστόσο, το ομηρικό κείμενο προκαλεί στο σύγχρονο αναγνώστη, όπως και στον αρχαίο ακροατή, πολλά ερωτήματα.

Τι σημαίνει η έκφραση «οίνοψ πόντος»; Γιατί ο Αχιλλέας απέρριψε την προσφορά συμφιλίωσης του Αγαμέμνονα στη ραψωδία Ι της «Ιλιάδας»; Έγινε άραγε ο Τρωικός πόλεμος; Τα γαμήλια έθιμα που περιγράφει ο Όμηρος έχουν συνοχή, είναι αληθινά, αντιστοιχούν σε κάποια ιστορική πραγματικότητα; Αυτό το βιβλίο επιχειρεί να δώσει κάποιες απαντήσεις σε μερικά από αυτά τα ερωτήματα.