ΟΙ ΠΟΤΑΜΟΙ ΤΗΣ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑ

ΚΑΙ Η ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΩΔΗΣ ΠΟΡΕΙΑ ΤΟΥΣ ΑΠΟ ΤΑ ΑΡΧΑΙΑ ΚΕΙΜΕΝΑ ΣΤΗ ΝΕΟΤΕΡΗ ΧΑΡΤΟΓΡΑΦΙΑ ΚΑΙ ΠΕΡΙΗΓΗΤΙΚΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ

Η γη της Μακεδονίας διακρίνεται μεταξύ άλλων για τα μεγάλα ποτάμια που διαθέτει, όπως ο Αλιάκμονας, ο Λουδίας, ο Αξιός, ο Γαλλικός και ο Στρυμόνας. Στο κέντρο της δεσπόζει η Χαλκιδική, αυτή η ιδιόρρυθμη χερσόνησος που σχηματίζεται νότια της νοητής γραμμής που διαμορφώνουν οι μυχοί του Θερμαϊκού και του Στρυμονικού Κόλπου και οι λίμνες Κορώνεια και Βόλβη ανάμεσά τους, πριν καταλήξει και η ίδια σε τρεις μικρότερες χερσονήσους, της Κασσάνδρας, της Σιθωνίας και του ’θω. Ανάμεσα στα μεγάλα ποτάμια του Αξιού και του Γαλλικού στα δυτικά και του Στρυμόνα στα ανατολικά, η Χαλκιδική δίνει την εντύπωση ότι στερείται αξιόλογων ποταμών, γεγονός μάλιστα που συμβάλλει στις ιδιαίτερα διαυγείς θάλασσες της. Ωστόσο, τον βασικό κορμό της διατρέχουν αρκετά μικρότερα ποτάμια, που ήδη από την αρχαιότητα καταγράφηκαν, για διάφορους λόγους, από συγγραφείς. Τα ποτάμια αυτά της Χαλκιδικής που αναφέρονται σε αρχαίες πηγές και επιγραφές είναι ο Χαβρίας, ο Ολυνθιακός, ο Αμμίτης, ο Ανθεμούς, ο Ρήχιος, ο Σάνδανος ή Σάρδων, ο Ψυχρός, ο Μάνης, ο Πεταρίσκος και ο Σμειλώδης.