ΟΙ ΚΑΙΡΟΙ ΠΟΥ ΚΑΛΟΥΝ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ

Σε έναν υπέροχο ποιητικό λόγο, που αποδίδεται εξαίρετα στα ελληνικά χάρη στον μεταφραστή και την επιμελήτρια, αναδεικνύει ο διάσημος γάλλος στοχαστής ένα αίτημα των καιρών: αυτό της υπαρκτικής αλήθειας και της αντίστοιχης κοινωνικής της έκφρασης, συγκρότησης, βίωσης. Σε αντίθεση με τις κάθε λογής έξωθεν επιβαλλόμενες ανάγκες του συρμού, ο σύγχρονος άνθρωπος αναζητά την αλήθεια τού είναι του. Μέσα από τις πολυδαίδαλες διαδρομές της ζωής του ο Ολιβιέ Κλεμάν βρήκε την αλήθεια αυτή στο χώρο της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Δεν τον απασχολεί η όποια κοινωνιολογική άλλωστε το κείμενο γράφτηκε σε ανυποψίαστους-προσέγγιση του θέματος όσο η Εκκλησία ως κοινωνία Χριστού και παρουσία του Αγίου-καιρούς Πνεύματος.

Ένα ανοιχτό μυαλό που κάποτε παρεξηγήθηκε και λοιδωρήθηκε από αρκετούς στενόμυαλους πρεσβευτές μιας δογματικής «ορθοδοξίας», ξένης προς τη ζωντανή πίστη των πατέρων, έρχε-ται να μας διδάξει μια ουσιαστική εκκλησιολογία. Το κείμενο δημοσιεύεται σε παγκόσμια πρώτη, εφόσον και το γαλλικό πρωτότυπο έχει απλώς τη μορφή δακτυλόγραφης ομιλίας.

Στον πρόλογο του βιβλίου ο Ιωάννης Παπαδόπουλος, θεολόγος και προσωπικός φίλος του Ολιβιέ Κλεμάν, σκιαγραφεί με συντομία την προσωπικότητα του συγγραφέα και αναδεικνύει τη σημασία του έργου του.