ΟΙ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΕΧΟΥΝ ΓΕΥΣΗ

...«Το μικρό, τρυφερό αλλά και ...νόστιμο βιβλίο απαρτίζουν μικρές αφηγήσεις βγαλμένες από τις μνήμες της παιδικής ηλικίας των δύο συγγραφέων και πλεγμένες με τη μαγειρική. Στο τέλος κάθε μιάς από τις ιστορίες αυτές, δίνεται, αντί, ας πούμε, επιμυθίου, με όλες τις λεπτομέρειες, μία συνταγή (ή και περισσότερες) φαγητών ή και γλυκισμάτων, που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο έχουν αναφερθεί στις αφηγήσεις.

Αναφέρω ένα παράδειγμα, τον κοκκινιστό κόκορα με χοντρά μακαρόνια, που βρέθηκε, από το θρόνο του στα κοτέτσια του παππού και της γιαγιάς, στη χύτρα, με πρόσχημα -πιο πολύ- ένα τσίμπημά του στην περίεργη εγγονούλα. Ανάμεσα σ' άλλες, υπάρχουν και συνταγές για καλαμάρια γεμιστά (της γιαγιάς Χρυσάνθης), φρικασέ (της θείας Χρυσούλας), αγκινάρες μεθυσμένες (sic), αρνάκι στα κλήματα, χαλβαδάκι...

Πηγές για τις συνταγές είναι, σύμφωνα με τη συγκινητική πληροφορία των συγγραφέων, «τα τετράδια συνταγών και οι σημειώσεις μαγειρικής των προγόνων μας».

Θεωρώ τις σημειώσεις και τα τετράδια αυτά των συνταγών των μητέρων μας, κληροδοτημένων απέ τις μητέρες τους, που αρκετές νεότερες γυναίκες έχουν, όσο ξέρω, αρχίσει να τα βρίσκουν κάπου ξεχασμένα και να τα αξιοποιούν, ένα σημαντικό κομμάτι της πολιτισμικής μας κληρονομιάς»...