Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΣΤΗ ΝΕΩΤΕΡΙΚΟΤΗΤΑ

ΜΙΑ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΚΗ ΚΑΙ ΗΘΙΚΗ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΚΗ

Ο θάνατος στη νεωτερικότητα ή η θανατολογία της νεωτερικότητας είναι επόμενο να επικεντρώνεται στους δύο ζωτικούς της τόπους: την επικοινωνία και την ηθική, οι οποίοι, προσδιορίζοντάς την, ομιλούν και για την κρίση της.

Ο θάνατος ως κοινωνικό φαινόμενο και, κατά συνέπεια, ο λόγος για το θάνατο (θανατολογία) σήμερα, όπου η επικοινωνιακά δομημένη διυποκειμενικότητα (η σχέση ζώντος και τεθνεώτος ή υγιούς και ασθενούς) διαμορφώνεται και χειραγωγείται από την βιο-εξουσία, τη γνώση και την τεχνική, δεν μπορεί παρά να αναγγέλεται μέσα από τη δεοντολογία για τη ζωή και το θάνατο: τη βιο-ηθική.

Στο βιβλίο αυτό, το ερώτημα γύρω από το οποίο αναπτύσσεται η παράδοξη υπόθεσή του, είναι αν ο θάνατος μπορεί να συνιστά γνωστικό αντικείμενο μέσω της γλωσσικής του διατύπωσης, εφόσον μόνον η γλώσσα συνιστά έναν παράγοντα νοήματος για να εννοηματωθεί το α-νόητο του θανάτου.