Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΗΣ ΤΡΩΑΔΟΣ

Ο Τρωικός πόλεμος αποτέλεσε προσφιλές θέμα της ευρωπαϊκής μεσαιωνικής λογοτεχνίας. Ο Γάλλος συγγραφέας έμμετρων ιπποτικών μυθιστορημάτων Μπενουά ντε Σαιντ-Μωρ πρέπει να έγραψε το έργο του Roman de Troie γύρω στο 1170, σε μια εποχή με ζωηρό ενδιαφέρον για την κλασική Αρχαιότητα. Ο Μπενουά δεν φαίνεται να γνώριζε τα ομηρικά έπη: στηρίζεται κυρίως στον Δάρητα τον Φρύγα και τον Δίκτυ τον Κρήτα, καθώς και στον Βιργίλιο και τον Στάτιο. Το έπος του Μπενουά, γραμμένο σε 30.000 οκτασύλλαβους, γνώρισε πανευρωπαϊκή επιτυχία, αφού μεταφράστηκε τον Μεσαίωνα σε όλες σχεδόν τις ευρωπαϊκές γλώσσες. Η ελληνική μετάφραση έγινε πιθανόν τον 14ον αιώνα στη φραγκοκρατούμενη Πελοπόννησο. Ανέκδοτη μέχρι σήμερα, σώζεται σε επτά χειρόγραφα και περιλαμβάνει 14.403 στίχους, είναι δηλαδή το εκτενέστερο έμμετρο κείμενο της δημώδους λογοτεχνίας μας.

Ο μεταφραστής, ικανός στιχουργός και καλός γνώστης της μεσαιωνικής γαλλικής, ακολουθεί πιστά το πρότυπό του, αν και πιό συχνά συνοψίζει παρά μεταφράζει κατά λέξη. Η επεξεργασία της πρώτης κριτικής έκδοσης άρχισε το 1968 στο Λονδίνο. Στην Εισαγωγή δίδεται εκτενής περίληψη του έργου, εξετάζονται οι πηγές, η γλώσσα, οι λογότυποι, το μέτρο και η χρονολόγηση, περιγράφονται τα επτά χειρόγραφα και η εικονογράφηση, εξετάζονται οι σχέσεις των χειρογράφων μεταξύ τους, καταρτίζεται το στέμμα κωδίκων και εξαγγέλλονται οι αρχές της έκδοσης. Ακολουθεί το κείμενο, που αποκαθίσταται κριτικά με βάση και τα επτά χειρόγραφα και με συνεχή αναφορά στο γαλλικό πρότυπο.