Ο ΠΟΛΕΜΑΡΧΟΣ ΤΗΣ ΕΥΠΑΤΟΡΙΑΣ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ ΚΑΙ Η ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ

ΑΝΤΑΡΤΙΚΟ ΤΟΥ ΠΟΝΤΟΥ (1916-1922)

...Οι κάτοικοι της ευρύτερης περιφέρειας Ευπατορίας (Έρπαα) - Νεοκαισάρειας - Ευδοκιάδας (Τοκάτης) - Λαοδίκειας - Αμάσειας, που αποτελεί τμήμα του μεσόγειου Δυτικού Πόντου, κατέφυγαν μαζικά στο βουνό αμέσως μετά το πέρασμα του Τοπάλ Οσμάν από την περιοχή, που σημαδεύτηκε από μαζικές σφαγές, από δολοφονίες και μαζικούς πυρπολισμούς μέσα σε εκκλησίες και σπίτια, γυναικών, βρεφών, παιδιών, γερόντων και αναξιοπαθούντων, και την, μετά από ελάχιστους μήνες, καταδίωξη του ελληνικού στοιχείου με εκτοπισμούς, που στόχευαν στο θάνατό τους από τις κακουχίες, τις αρρώστιες, την πείνα και το κρύο. Η φυγή στο βουνό είχε στόχο τη σωτηρία της φυλής, μαζί με τον πόθο τους για ελευθερία. Δεν υπήρξαν στασιαστικές κινήσεις ή επαναστατικές ενέργειες, αλλά ούτε και απελευθερωτικός αγώνας. Οι Έλληνες του Πόντου αρνήθηκαν το βιασμό της συνείδησής τους, και αποδύθηκαν σε έναν αγώνα απελπισίας, όντας ένα κομμάτι του Οικουμενικού Ελληνισμού που γενοκτονούνταν, λόγω της εθνικής και πολιτιστικής ταυτότητάς του. Όλες οι μάχες αποσκοπούσαν στη σωτηρία τους, γι αυτό το λόγο η αντίσταση αυτή ήταν μεγαλειώδης. Αντιστέκονταν, γιατί αυτό τους επίτασσε το ένστικτο της επιβίωσής τους.

...Το αντάρτικο ήταν η κορυφαία στιγμή της αντίστασης στον Πόντο, γιατί δεν αποσκοπούσε στην εκδίωξη των μουσουλμάνων συντοπιτών τους, ανεξαρτήτως εθνικής καταγωγής, αλλά στην προστασία των ελληνοχριστιανικών πληθυσμών τόσο κατά τη διάρκεια της νεοτουρκικής γενοκτονίας, όσο και της κεμαλικής.

...Ο πολέμαρχος Αναστάσιος Παπαδόπουλος ήταν μια εκπληκτική φυσιογνωμία αυτού του ένοπλου αγώνα στον Πόντο. Ο πολεμικός χαρακτήρας του άνδρα, οι στρατιωτικές αρετές του, οι σπάνιες ηγετικές ικανότητές του, η ανδρεία, η έλλειψη φόβου, η ετοιμότητα, η οξεία αντίληψη των πραγμάτων και η αφοσίωση του στο καθήκον τον καθιστούσαν ανίκητο. Ήταν μια στρατιωτική ιδιοφυία.