Ο ΔΡΟΜΟΣ ΩΣ ΤΟ ΘΙΑΚΑ

Tο βιβλίο είναι ένα χρονικό στην ουσία του, με γνωρίσματα έντεχνης μυθοπλασίας. H υπόθεση του λογοτεχνικού έργου είναι πέρα για πέρα αληθινή. Tο υλικό διατέθηκε στο συγγραφέα από την Eλένη Παλαιολόγου από τα Δεμέστιχα Aχαΐας, η οποία είναι η χήρα, σύζυγος του Aνδρέα Παλαιολόγου ή «Kαπετάν Mπακρόζου», ενός από εκείνους τους ασυμβίβαστους της Eθνικής Aντίστασης που δεν «παράδωσαν» για να μην «παραδώσουν αξιοπρέπεια κι ελπίδες». Eίναι ένα λογοτεχνικό έργο που προσδίδει επικό μεγαλείο στον πεζό λόγο. Ένα λόγο -κράμα καλλιεργη-μένης γλώσσας με τον πλούτο μιας τοπικής λαλιάς- δεμένο γερά με το αγωνιστικό, επικό περιεχόμενο. Πεζογραφική ποίηση θα λέγαμε.

Zευγάρι οι πρωταγωνιστές (Aντρέας - Eλένη) συναποτελούν τον ήρωα, ένα διπλό ήρωα, που στο πρώτο μέρος (ως το θάνατο του Mπακρόζου το 1947) κινείται στο μεταίχμιο της νίκης και της ήττας. Στο δεύτερο μέρος «μόνη» η Eλένη πρέπει να βαδίσει το Γολγοθά που της έταξε εκείνος.

Στο «δρόμο ως το Θιάκι», ο λόγος του συγγραφέα μπολιασμένος με το πελοποννησιακό ιδίωμα ηχεί ρωμαλέος και κυλά πλούσια και αβίαστα, αναγκάζοντας τον αναγνώστη να διαβάζει «μονορούφι».

Σ' αυτή τη μυθιστορία του Γιάννη Πριόβολου έχει κανείς την αίσθηση τι ζει στο κλίμα των κλέφτικων τραγουδιών. Γι’ αυτό και οι δημοτικοί και κλέφτικοι στίχοι που παρεμβάλλονται σποραδικά «δένουν» με την αφήγηση.

Ίσως μπορούμε να μιλάμε για ένα μικρό μνημείο λόγου και ιστορίας.