Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΟΥ ΞΕΧΑΣΤΗΚΕ

«Μην αστειεύεσαι μ' αυτά τα πράγματα», είπε αυτός όταν πλησίασε τον Μαξ βγαίνοντας από το χλωμό φως. Το πρόσωπό του είχε σκοτεινιάσει απότομα. «'Αλλο είναι το ζητούμενο στην κουβέντα μας. Τα θύματα ξεχνάνε. Είναι τόσο μεγάλη η θέληση για ζωή, που το θύμα είναι έτοιμο να ακυρώσει τη μνήμη του, ώστε ούτε η ανάμνησή της να μην υπάρχει. Για να ζήσει, ακυρώνει τη μνήμη... Ο άλλος όμως, ο προδότης, ο θύτης, όπως θες πες τον, αυτός κουβαλάει μέσα του τη μνήμη του θύματος και δεν μπορεί να ξεχάσει. Για να ζήσει, ακυρώνει την συνείδησή του... Αυτός είναι επικίνδυνος, μπορεί να είναι ικανός για χειρότερα».

Μια ιστορία προδοσίας. Με φόντο την σύγχρονη Αθήνα, ένας βαθιά κρυμμένος εαυτός επιστρέφει καταλυτικά και διαλύει την εικόνα του κόσμου ενός μεσήλικα επιτυχημένου οικονομολόγου. Ενός ανθρώπου που άλλαξε ζωή, χωρίς να έχει φροντίσει προηγουμένως να αλλάξει νου. Η συμβολή ενός συγγραφέα στην παραμόρφωση της πραγματικότητας αποτελεί τον δεύτερο άξονα αυτής της περιπέτειας. Ο συγγραφέας Στρατής Ωρεόπουλος με την ανεξέλεγκτη φαντασία του δημιουργεί μια ψεύτικη πραγματικότητα, «η οποία όμως, εξαιτίας μιας ασταμάτητης πνευματικής ταραχής, γίνεται συμπαγής, σχεδόν απτή».