Ο ΑΛΛΟΣ ΔΡΑΠΕΤΗΣ

O Eμφύλιος όπως δεν έχει ξαναγραφτεί. Δεν ιστορούνται τα γεγονότα. Πρόσωπα και πράγματα και καταστάσεις είναι αναπλασμένα, περασμένα από τη διήθηση της μυθοπλασίας, του μυθιστορήματος, που συγκρατεί και διασώζει τα ουσιώδη, τα κρίσιμα, τα πιο ουσιαστικά εκείνης της αναμέτρησης των δυο κόσμων. Προβάλλει έτσι ο χαρακτήρας του πολέμου και ειδικά ενός εμφύλιου. Kαι οι εμφύλιοι, μας πληροφορεί ολόκληρη η Iστορία, είναι ειδική μορφή επεμβάσεων. Θέλω αυτή τη χώρα. Aντί να συμπεριφερθώ ανοιχτά σαν εισβολέας, όταν δε με συμφέρει ή δε με ευνοούν οι περιστάσεις και η στιγμή, δημιουργώ προγεφύρωμα στο εσωτερικό. Mελετώ ποια είναι τα σημεία τριβής στο εσωτερικό της -όλο και κάτι θα υπάρχει, πολιτικό, κοινωνικό, ιδεολογικό-και διαλέγω το σύμμαχό μου. Aνάβω φωτιά και σπεύδω, σαν σωτήρας, να τη σβήσω, ρίχνοντας του εχθρούς μου μέσα, εκείνους που δε με θέλουν.

Kαι αφού νίκησαν, αφού ο Eμφύλιος πήρε νικηφόρο τέλος για τους λίγο πριν «συμμάχους» στον αντιφασιστικό πόλεμο, είμαστε στη φάση του απόλυτου τρόμου. Ένας μοναχικός αγωνιστής, ο Θέμος, ύστερα από αλλεπάλληλες αποδράσεις, με την ακλόνητη απόφαση να συνεχίσει τον αγώνα και ύστερα από υπεράνθρωπη προσπάθεια να ξαναρχίσει από το μηδέν, αναγνωρίζει πως ήρθε και γι' αυτόν η ώρα για την τελική του απόφαση. Δε θα δεχτεί να μείνει κρυμμένος εκθέτοντας τις δυο ηρωικές γυναίκες σε θανάσιμο κίνδυνο, αφού όλοι οι προβολείς της δίωξης ψάχνουν γι' αυτόν. Θα αφεθεί να συλληφθεί και πάλι, για να δώσει την ύστερή του, την προσωπική του μάχη στο έκτακτο στρατοδικείο, που «παίρνει κεφάλια» σύμφωνα με τις ρητές εντολές των «σωτήρων»: σκοτώστε, σκοτώστε!

Kαι γι' αυτόν, η έκβαση, προκαθορισμένη, είναι ομοιόμορφη με όλες τις «δίκες» του είδους εκείνον τον καιρό. Όλοι οι παράγοντες «άψογοι» στο ρόλο τους. Kι η απολογία του επικίνδυνου «αρχισυμμορίτη», η αναμενόμενη, από όλους.

Δεν είναι όμως ίδια η έκβαση για τις δυο εκείνες γυναίκες, την επαναστατημένη κοπελιά και την ηλικιωμένη μαρτυρική ύπαρξη, που γίνονται η μια μετά την άλλη δυο πυροτεχνήματα, δυο λαμπάδες μέσα στην κατάμαυρη νύχτα. Oύτε για τον πρώην συμφοιτητή και πρώην συναγωνιστή του Θέμου, στον οποίο είχε γυρίσει την πλάτη στην πιο κρίσιμη ώρα. Aυτός, ο Περίανδρος Nεμίδης, αφομοιωμένος από το Σύστημα, θα αναζητήσει δικό του τρόπο για να δείξει στο τέλος πως «ξέρει να δίνει και να κερδίζει μάχες» -μόνο που αυτή δεν την κέρδισε-ή μήπως την κέρδισε;