ΜΥΡΤΙΣ

ΠΡΟΣΩΠΟ ΜΕ ΠΡΟΣΩΠΟ ΜΕ ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ

Πριν από 15 χρόνια περίπου οι αρχαιολόγοι ανακάλυψαν έναν ομαδικό τάφο στο αρχαίο νεκροταφείο του Κεραμεικού με σπάνιο σκελετικό υλικό, το οποίο περιλάμβανε και ένα παιδικό κρανίο σε άριστη κατάσταση, το οποίο προσδιορίστηκε πως ήταν κορίτσι, έντεκα περίπου χρόνων, και που πιθανότατα πέθανε από τυφοειδή πυρετό, μια από τις κυριότερες αιτίες του μεγάλου λοιμού της Αθήνας το 430-426π.Χ. το πτώμα του εντεκάχρονου κοριτσιού πετάχτηκε βιαστικά μέσα στον λάκκο που άνοιξε η πόλη για να θάψει κάποιους από τους νεκρούς που κείτονταν στους δρόμους. Δεν του έδωσαν ιδιαίτερη προσοχή, δεν του πρόσφεραν δηλαδή κανονική ταφή, όπως συνήθιζαν οι αρχαίοι Αθηναίοι με παιχνίδια ή κτερίσματα.

Τα συμπεράσματα των επιστημόνων λένε ότι το κορίτσι ήταν ένα απλό, ανώνυμο παιδί, που γεννήθηκε γύρω στο 440 π.Χ., πρόλαβε να αντικρίσει τον Παρθενώνα που μόλις είχε τελειώσει, αλλά έζησε και την αρχή του Πελοποννησιακού πολέμου. Την ονόμασαν λοιπόν ΜΥΡΤΙΔΑ και προσπάθησαν να κάνουν την ανάπλασή της. Έτσι, η ΜΥΡΤΙΣ γίνεται το πρώτο παιδί που ξαναβρίσκει τη μορφή του, που ανακτά τη φυσιογνωμία του, πράγμα του επιτεύχθηκε με την αξιοποίηση των συμπερασμάτων της αρχαιολογικής ανασκαφής, με την ανάλυση του αρχαίου DNA για την αναζήτηση του αιτιολογικού παράγοντα του λοιμού των Αθηνών, καθώς και με την τελική ανάπλαση του προσώπου της Μύρτιδος.

Το βιβλίο αυτό καταγράφει το οδοιπορικό της ανακάλυψης με λόγια και εικόνες, το ιστορικό πλαίσιο της εποχής, καθώς και το οδοιπορικό της αποκάλυψης και της τελικής ανάπλασης.