ΜΗΝ ΜΙΛΑΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΠΑΡΕΜΦΑΤΟ

Βρισκόμαστε κάπου στο κοντινό μέλλον. Η κυβέρνηση της ΑΔ (Ανακαινισμένη Δημοκρατία) έχει ήδη αρκετά χρόνια διακυβέρνησης και καυχιέται ότι είναι η πρώτη πραγματικά νεοφιλελεύθερη, εθνικιστική κυβέρνηση της χώρας. Στα πλαίσια του προγράμματος παλινόρθωσης της χώρας, η ΝΑΕ (Νέα Ανακαινισμένη Ελληνική) θεσπίζεται ως επίσημη γλώσσα του κράτους ενώ παράλληλα μετατρέπεται σε μπραντ-νέιμ εταιρείας, ελεγχόμενης από φιλικά διακείμενες στην κυβέρνηση επιχειρηματικές μεγαλοοικογένειες. Το αποτέλεσμα: όχι μόνο πρέπει να πληρώνει κανείς για να μιλά τη ΝΑΕ, αλλά δεν έχει και άλλη επιλογή, μια και ειδική υπηρεσία παρακολουθεί τους πάντες για οποιαδήποτε γλωσσική παρέκκλιση επιβάλλοντας ποινές.

Παρόλα αυτά, από τα σπλάχνα αυτής της ειδικής υπηρεσίας βγαίνουν και οι τέσσερις βασικοί αντιφρονούντες: ένας υπάλληλος με χαμηλές ικανότητες κοινωνικοποίησης (Αναξίμανδρος), ένας Τσοτυλιώτης πρωταθλητής στο Σκραμπλ (Ερμόλαος), μια καθηγήτρια δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, αριστούχα διπλωματούχος Θεωρητικής Γλωσσολογίας με τραγικά ηλίθιο γκόμενο (Γαία), και ένας Θεσσαλονικιός ιδιοκτήτης μικρού αναρχοαυτόνομου βιβλιοπωλείου (Εμπεδοκλής).

Αυτοί οι τέσσερις με τη συνδρομή πλήθους γλωσσολόγων, μικρών και μεγάλων, τη Σάντρα με τον παγκολίνο της, τον ατάλαντο συγγραφέα Χατζηκυριακίδη και τη Βίνα τη μπαργουμάνα, το απειλούμενο νησί του Τουβαλού με τους ωραίους σέρβερ, τον μακαρίτη τον Μανόλη Τριανταφυλλίδη, και μερικές και μερικούς ακόμα, ενώνουν τις δυνάμεις τους, βγαίνουν στην αντεπίθεση, και όπου τους βγάλει.