ΜΙΜΗΣΙΣ

Η ΕΙΚΟΝΑ ΤΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ ΣΤΗ ΔΥΤΙΚΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ

Στο έργο αυτό, που γράφτηκε μεταξύ των ετών 1942 και 1945, ο 'Αουερμπαχ ερευνά τους διάφορους τρόπους ερμηνείας και απεικόνισης της πραγματικότητας στην ευρωπαϊκή λογοτεχνική δημιουργία για ένα τεράστιο χρονικό διάστημα που καλύπτει τρεις χιλιετίες.

Ο 'Αουερμπαχ αναλύει, ερμηνεύει και συγκρίνει έναν μεγάλο αριθμό κειμένων, ξεκινώντας από τον Όμηρο και τη Βίβλο και συνεχίζοντας με τον Δάντη, τον Σαίξπηρ, τον Θερβάντες κ.α., για να καταλήξει στη λογοτεχνία του εικοστού αιώνα και σε συγγραφείς όπως ο Μαρσέλ Προυστ και η Βιρτζίνια Γουλφ. Φωτίζει έτσι με πολλά παραδείγματα και από πολλές οπτικές γωνίες το γεγονός ότι η λογοτεχνία, από την αρχαιότητα ως τη σύγχρονη εποχή, υπήρξε και παραμένει ένας εξαιρετικά εύγλωττος μάρτυρας της ανθρώπινης ιστορίας και της κοινωνικής πραγματικότητας.

Αναδεικνύει παράλληλα τους κυριότερους σταθμούς της μακράς εξελικτικής διαδικασίας που καταλήγει, στις αρχές του 19ου αιώνα στη Γαλλία, στην ανάπτυξη του σύγχρονου ρεαλισμού, εκείνης δηλαδή της λογοτεχνικής μίμησης της ζωής που αναμειγνύει το υψηλό με το γκροτέσκο ύφος και αποδίδει κεντρική θέση στον πρακτικό βίο και στην καθημερινή πραγματικότητα. Με τον χριστιανισμό είχε αρχίσει ήδη η αμφισβήτηση της αρχαίας διδασκαλίας περί υφολογικών βαθμίδων στη λογοτεχνική ανάπλαση της πραγματικότητας, με βάση την οποία ο πρακτικός βίος αποδιδόταν μόνο στο πλαίσιο ενός ταπεινού ή μεσαίου ύφους. Ο ρεαλισμός απλώνει τις ρίζες του στον Μεσαίωνα και στην Αναγέννηση, καθώς τα καθημερινά φαινόμενα της πραγματικότητας μπορούσαν τότε να εκτίθενται σε ένα σοβαρό και νοηματικά μεστό πλαίσιο.

Με εντυπωσιακή πολυμάθεια και συναρπαστική δεξιοτεχνία, ο 'Αουερμπαχ προσφέρει στον αναγνώστη μια πολύτιμη ερμηνευτική πρόσβαση σε όλους σχεδόν τους αιώνες και σε όλες τις περιοχές της ευρωπαϊκής λογοτεχνικής κληρονομιάς.