ΜΕΤΡΩΝΤΑΣ ΤΑ ΣΗΜΑΔΙΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ

Ασε με να περπατήσω δίπλα σου απόψε,
δεν θέλω πια να μένω μακριά σου…
Ασε με να υπάρχω στη σκέψη σου σαν ξυπνάς το πρωί...
Αθόρυβα θα υπάρχω στη ζωή σου και θα σ’ ακολουθώ,
τις ώρες που η ανάγκη σου ζητά να δραπετεύει...
Πάρε με απόψε στου ονείρου το δρόμο,
ντύσε της μοναξιάς τη σιωπή με λόγια αγάπης
και πες μου όπως τότε
πως μ’ αγαπάς...
Κι αν δεν μπορείς να ’ρθεις
κι αν της αγάπης μας ο δρόμος έχει κλείσει,
ας ανταμώσει η σκέψη μας εκεί στο όνειρο,
όταν τα μάτια κλείνουν...
Κι ύστερα πάρε την ανάσα μου,
αφού κι αυτή αγκομαχά μακριά σου...