ΜΑΘΑΙΝΟΝΤΑΣ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΕΛΛΗΝΑΣ

ΤΥΠΙΚΗ ΚΑΙ ΑΤΥΠΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΩΤΙΣΜΟΥ (1880-1930)

Το βιβλίο αυτό εξετάζει την εκπαίδευση τόσο σε τυπικά όσο και σε άτυπα περιβάλλοντα μάθησης, στα τέλη του 19ου και στις αρχές του 20ού αιώνα στην Ελλάδα και τη συμβολή της στη διαμόρφωση της νεοελληνικής ταυτότητας. Πρόκειται για ένα πανόραμα της εκπαίδευσης της περιόδου 1880-1930, μέσα από τα σχολικά εγχειρίδια και κτίρια, τη λαογραφία, τα παιδικά βιβλία και περιοδικά, τα τραγούδια και τα παραμύθια, το ελληνικό θέατρο σκιών και τη ζωγραφική της εποχής.

Γιατί δόθηκε στο θέμα της άτυπης μάθησης τόσο λίγη προσοχή από τους ιστορικούς, τους θεωρητικούς της εκπαίδευσης και τους δασκάλους; Γιατί θεωρούμε ότι η εκπαίδευση υπάρχει μόνο στη σύγχρονη περίοδο και μέσα στους τέσσερις τοίχους μιας σχολικής τάξης; Ο Αμερικανός εκπαιδευτικός φιλόσοφος John Dewey κατανόησε τη σπουδαιότητα της μάθησης μέσω της εμπειρίας. Για τον Dewey ο οποίος ως παιδί πέρασε χρόνο στο αγρόκτημα του παππού του και θεώρησε αυτό το γεγονός ως μία από τις πιο πολύτιμες μαθησιακές εμπειρίες του, "η εκπαίδευση δεν είναι προετοιμασία για τη ζωή, είναι η ίδια η ζωή!".

Ποια είναι η καλύτερη εκπαίδευση για τα παιδιά σήμερα; Πολλοί υποστηρίζουν ότι παρέρχεται η εποχή, που οι μαθητές μαθαίνουν εντός του σχολικού περιβάλλοντος. Και αν τα παιδιά μαθαίνουν περισσότερα μέσα από τις εμπειρίες τους από τη ζωή, θα πρέπει να συνεχίσουμε να υποθέτουμε ότι μια καλή εκπαίδευση βρίσκεται μόνο μέσα στο σχολείο;