«Ναι», λέει εκείνος, «οι δικοί μας υποστηρίζουν πως δεν μπορούμε να σταματήσουμε το χρόνο. Τούτοι οι αγριάνθρωποι με το θάμνο στο πάνω χείλι ονομάζονται φίλοι του λαού», λέει ο Μουράτ μπέη, «άντε να βγάλεις άκρη!» «Τσιράκια των Ρώσων!» ξεστομίζει ο Χαλίντ, αλλά αμέσως σφίγγει τα χείλια του, ο μπαρμπέρης τον ξυρίζει γύρω από το στόμα. «Θέλω να σου ομολογήσω κάτι, Χαλίντ μπέη, δεν φοβάμαι τόσο τους μπολσεβίκους, μ' αυτούς κάπως θα τα βρούμε. Φοβάμαι ότι θα μας διαβρώσουν τα ξενόφερτα ήθη της Δύσης. Κοίταξε τις γυναίκες μας? όποια φοράει τη μαντίλα, περνιέται για οπισθοδρομική χωριατοπούλα.» «Απ' όσο ξέρω, έχεις μονάχα γιους», παρεμβαίνει ο τύπος από την καρέκλα δίπλα στο παράθυρο, «κι οι γιοι σου έχουν μια κάποια φήμη». «Τι θες να πεις;» ρωτάει ο μπαρμπέρης. «Ε, να... δεν έχουν αντίρρηση να ντύνονται οι γυναίκες πιο ελεύθερα.» «Κι εσύ πού το ξέρεις;» «Παίρνουν μάτι», λέει ο τύπος. «Οι γιοι μου δεν παίρνουν μάτι», λέει ο μπαρμπέρης, «μάλλον είναι πιο περίεργοι από τους περισσότερους στη γειτονιά. Αυτό δεν είναι έγκλημα, είναι πρόοδος!» «Οι φίλοι του λαού μιλάνε κι εκείνοι στο όνομα της προόδου», λέει ο Χαλίντ, «δεν πρέπει να έχεις παρτίδες με δαύτους».
Στα βάθη της Ανατολίας, στα μέσα του 20ού αιώνα, ένα κορίτσι, η Λεϊλά, είναι εγκλωβισμένο στον ασφυκτικό κλοιό των προκαταλήψεων, της δεισιδαιμονίας και της θρησκόληπτης σεμνοτυφίας. Ο χειρότερος όμως εφιάλτης της παραμένει ο «άντρας της μητέρας της», ένας βάναυσος και μοχθηρός αγροίκος, που η ίδια αρνείται πεισματικά να τον ονομάσει πατέρα της. Μπροστά στα μάτια μας εκτυλίσσεται η σκληρή ζωή της νεαρής κοπέλας προς την ωριμότητα, τη χειραφέτηση και την τελική λύτρωση.
Ο Φεριντούν Ζαΐμογλου φιλοτεχνεί ένα λεπταίσθητο ψηφιδωτό της τουρκικής επαρχίας αλλά και της Ιστανμπούλ (με αναμνήσεις από τον καιρό που η ελληνική κοινότητα ήταν πολυάνθρωπη), μιας επαρχίας που έχει πολλά κοινά με την ελληνική ύπαιθρο της ίδιας χρονικής περιόδου.
«Ναι», λέει εκείνος, «οι δικοί μας υποστηρίζουν πως δεν μπορούμε να σταματήσουμε το χρόνο. Τούτοι οι αγριάνθρωποι με το θάμνο στο πάνω χείλι ονομάζονται φίλοι του λαού», λέει ο Μουράτ μπέη, «άντε να βγάλεις άκρη!» «Τσιράκια των Ρώσων!» ξεστομίζει ο Χαλίντ, αλλά αμέσως σφίγγει τα χείλια του, ο μπαρμπέρης τον ξυρίζει γύρω από το στόμα. «Θέλω να σου ομολογήσω κάτι, Χαλίντ μπέη, δεν φοβάμαι τόσο τους μπολσεβίκους, μ' αυτούς κάπως θα τα βρούμε. Φοβάμαι ότι θα μας διαβρώσουν τα ξενόφερτα ήθη της Δύσης. Κοίταξε τις γυναίκες μας? όποια φοράει τη μαντίλα, περνιέται για οπισθοδρομική χωριατοπούλα.» «Απ' όσο ξέρω, έχεις μονάχα γιους», παρεμβαίνει ο τύπος από την καρέκλα δίπλα στο παράθυρο, «κι οι γιοι σου έχουν μια κάποια φήμη». «Τι θες να πεις;» ρωτάει ο μπαρμπέρης. «Ε, να... δεν έχουν αντίρρηση να ντύνονται οι γυναίκες πιο ελεύθερα.» «Κι εσύ πού το ξέρεις;» «Παίρνουν μάτι», λέει ο τύπος. «Οι γιοι μου δεν παίρνουν μάτι», λέει ο μπαρμπέρης, «μάλλον είναι πιο περίεργοι από τους περισσότερους στη γειτονιά. Αυτό δεν είναι έγκλημα, είναι πρόοδος!» «Οι φίλοι του λαού μιλάνε κι εκείνοι στο όνομα της προόδου», λέει ο Χαλίντ, «δεν πρέπει να έχεις παρτίδες με δαύτους».
Στα βάθη της Ανατολίας, στα μέσα του 20ού αιώνα, ένα κορίτσι, η Λεϊλά, είναι εγκλωβισμένο στον ασφυκτικό κλοιό των προκαταλήψεων, της δεισιδαιμονίας και της θρησκόληπτης σεμνοτυφίας. Ο χειρότερος όμως εφιάλτης της παραμένει ο «άντρας της μητέρας της», ένας βάναυσος και μοχθηρός αγροίκος, που η ίδια αρνείται πεισματικά να τον ονομάσει πατέρα της. Μπροστά στα μάτια μας εκτυλίσσεται η σκληρή ζωή της νεαρής κοπέλας προς την ωριμότητα, τη χειραφέτηση και την τελική λύτρωση.
Ο Φεριντούν Ζαΐμογλου φιλοτεχνεί ένα λεπταίσθητο ψηφιδωτό της τουρκικής επαρχίας αλλά και της Ιστανμπούλ (με αναμνήσεις από τον καιρό που η ελληνική κοινότητα ήταν πολυάνθρωπη), μιας επαρχίας που έχει πολλά κοινά με την ελληνική ύπαιθρο της ίδιας χρονικής περιόδου.
ΛΕΙΛΑBKS.0271919BKS.0271919ΖΑΙΜΟΓΛΟΥ ΦΕΡΙΝΤΟΥΝΖΑΙΜΟΓΛΟΥ ΦΕΡΙΝΤΟΥΝΞΕΝΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΚατηγορία: ΞΕΝΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ •ΖΑΙΜΟΓΛΟΥ ΦΕΡΙΝΤΟΥΝ στην κατηγορία ΞΕΝΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ ISBN: 978-960-05-1495-7 Συγγραφέας: ΖΑΙΜΟΓΛΟΥ ΦΕΡΙΝΤΟΥΝ Εκδοτικός οίκος: ΕΣΤΙΑ Σελίδες: 432 Διαστάσεις: 15Χ20, 5 Ημερομηνία Έκδοσης: Φεβρουάριος 2011 «Ναι», λέει εκείνος, «οι δικοί μας υποστηρίζουν πως δεν μπορούμε να σταματήσουμε το χρόνο. Τούτοι οι αγριάνθρωποι με το θάμνο στο πάνω χείλι ονομάζονται φίλοι του λαού», λέει ο Μουράτ μπέη, «άντε να βγάλεις άκρη!» «Τσιράκια των Ρώσων!» ξεστομίζει ο Χαλίντ, αλλά αμέσως σφίγγει τα χείλια του, ο μπαρμπέρης τον ξυρίζει γύρω από το στόμα. «Θέλω να σου ομολογήσω κάτι, Χαλίντ μπέη, δεν φοβάμαι τόσο τους μπολσεβίκους, μ' αυτούς κάπως θα τα βρούμε. Φοβάμαι ότι θα μας διαβρώσουν τα ξενόφερτα ήθη της Δύσης. Κοίταξε τις γυναίκες μας? όποια φοράει τη μαντίλα, περνιέται για οπισθοδρομική χωριατοπούλα.» «Απ' όσο ξέρω, έχεις μονάχα γιους», παρεμβαίνει ο τύπος από την καρέκλα δίπλα στο παράθυρο, «κι οι γιοι σου έχουν μια κάποια φήμη». «Τι θες να πεις;» ρωτάει ο μπαρμπέρης. «Ε, να... δεν έχουν αντίρρηση να ντύνονται οι γυναίκες πιο ελεύθερα.» «Κι εσύ πού το ξέρεις;» «Παίρνουν μάτι», λέει ο τύπος. «Οι γιοι μου δεν παίρνουν μάτι», λέει ο μπαρμπέρης, «μάλλον είναι πιο περίεργοι από τους περισσότερους στη γειτονιά. Αυτό δεν είναι έγκλημα, είναι πρόοδος!» «Οι φίλοι του λαού μιλάνε κι εκείνοι στο όνομα της προόδου», λέει ο Χαλίντ, «δεν πρέπει να έχεις παρτίδες με δαύτους». Στα βάθη της Ανατολίας, στα μέσα του 20ού αιώνα, ένα κορίτσι, η Λεϊλά, είναι εγκλωβισμένο στον ασφυκτικό κλοιό των προκαταλήψεων, της δεισιδαιμονίας και της θρησκόληπτης σεμνοτυφίας. Ο χειρότερος όμως εφιάλτης της παραμένει ο «άντρας της μητέρας της», ένας βάναυσος και μοχθηρός αγροίκος, που η ίδια αρνείται πεισματικά να τον ονομάσει πατέρα της. Μπροστά στα μάτια μας εκτυλίσσεται η σκληρή ζωή της νεαρής κοπέλας προς την ωριμότητα, τη χειραφέτηση και την τελική λύτρωση. Ο Φεριντούν Ζαΐμογλου φιλοτεχνεί ένα λεπταίσθητο ψηφιδωτό της τουρκικής επαρχίας αλλά και της Ιστανμπούλ (με αναμνήσεις από τον καιρό που η ελληνική κοινότητα ήταν πολυάνθρωπη), μιας επαρχίας που έχει πολλά κοινά με την ελληνική ύπαιθρο της ίδιας χρονικής περιόδου. ΛΕΙΛΑ
Η ιστοσελίδα χρησιμοποιεί cookies για την ευκολία της περιήγησης, την εξατομίκευση περιεχομένου και διαφημίσεων και την ανάλυση της επισκεψιμότητάς μας. Δείτε τους ανανεωμένους όρους χρήσης για την προστασία δεδομένων και τα cookies. ΠληροφορίεςΡυθμίσειςΑπόρριψηΑποδοχή
Αναγκαία-Λειτουργικότητας: Τα αναγκαία cookies είναι ουσιαστικής σημασίας για την ορθή λειτουργία της ιστοσελίδας μας επιτρέποντάς σας να κάνετε περιήγηση και να χρησιμοποιήσετε τις λειτουργίες της. Αυτά τα cookies δεν αναγνωρίζουν την ατομική σας ταυτότητα. Χωρίς αυτά τα cookies, δεν μπορούμε να προσφέρουμε αποτελεσματική λειτουργία της ιστοσελίδας μας.
Επιδόσεων: Τα cookies αυτά συλλέγουν πληροφορίες σχετικά με τον τρόπο που ανώνυμα οι επισκέπτες χρησιμοποιούν την ιστοσελίδα μας, για παράδειγμα, ποιές σελίδες έχουν τις πιο συχνές επισκέψεις.
Διαφήμισης: Αυτά τα cookies χρησιμοποιούνται για την παροχή περιεχομένου, που ταιριάζει περισσότερο στα ενδιαφέροντά σας. Μπορεί να χρησιμοποιηθούν για την αποστολή στοχευμένης διαφήμισης/προσφορών ή την μέτρηση αποτελεσματικότητας μιας διαφημιστικής καμπάνιας. Μπορεί να χρησιμοποιηθούν για να καθορίσουμε ποια ηλεκτρονικά κανάλια marketing είναι πιο αποτελεσματικά.
Αποθήκευση