"Στο δρόμο που χάραξε ο Μακάριος" είναι ίσως η φράση που συνοψίζει ολόκληρη την ιστορία των δικοινοτικών διαπραγματεύσεων γύρω από το Κυπριακό από το 1977, όταν υπογράφηκαν οι λεγόμενες συμφωνίες Μακαρίου-Ντενκτάς, έως σήμερα. Το σύνολο των ελληνοκυπριακών και ελλαδικών κυβερνήσεων καθώς και των διεθνών οργανισμών που εμπλέκονται στην υπόθεση επίλυσης του Κυπριακού, εργάστηκαν από τότε πάνω σε ένα στόχο, την επανένωση της Κύπρου ως μιας διζωνικής, δικοινοτικής ομοσπονδίας.
Ο συγγραφέας επιχειρεί μια κριτική προσέγγιση αυτού του στόχου. Αναλύει το κατά πόσο το μοντέλο της ομοσπονδιακής, πολιτειακής οργάνωσης είναι κατάλληλο για την Κύπρο και αν συντρέχουν σήμερα οι προϋποθέσεις για την εγκαθίδρυση της. Λαμβάνοντας υπόψη τη Γερμανική, ιστορική και πολιτειακή εμπειρία, διερωτάται αν οι όροι που οδήγησαν στην ένωση των δύο Γερμανιών σε ένα ομοσπονδιακό κράτος υφίστανται σήμερα στην Κύπρο.
Η απάντηση που δίνει ο Ανδρέας Στεργίου σε αυτό είναι αρνητική. Αντίθετα διαπιστώνει ότι η εγκαθίδρυση μιας διζωνικής, δικοινοτικής ομοσπονδίας, την οποία με ζήλο και προσήλωση στο διεθνές δίκαιο και την ιστορία της Κύπρου έχουν προωθήσει μέχρι σήμερα όλες οι ελληνοκυπριακές και ελλαδίτικες κυβερνήσεις αποτελεί μια μάλλον προβληματική "διευθέτηση", καθώς θα δημιουργήσει περισσότερα προβλήματα από αυτά που θα επιλύσει, ενώ οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια, εφόσον αυτή επιτευχθεί, σε μια προβληματική πολιτικά, οικονομικά, κοινωνικά αλλά και εθνοδημογραφικά κατάσταση. Εγκυμονεί δηλαδή τον κίνδυνο της πλήρους τουρκοποίησης της Κύπρου, πιθανότατα και κάτω από μόνιμη βρετανική κηδεμονία, η οποία θα ασκείται τόσο μέσω του εγγυητικού ρόλου των Βρετανών, όσο και μέσω των κυρίαρχων βρετανικών βάσεων.
Συνεκτιμώντας τα υφιστάμενα πολιτικά, εθνικά και διεθνοπολιτικά δεδομένα του Κυπριακού Ζητήματος, όπως τη φυσιογνωμία του ψευδοκράτους, τη διαπραγματευτική πορεία του Κυπριακού και το διεθνή συσχετισμό δυνάμεων, ο συγγραφέας επεξεργάζεται το πιο πρόσφορο, βιώσιμο και ρεαλιστικό στις δεδομένες συνθήκες μοντέλο επίλυσης του Κυπριακού Ζητήματος.
Με γνώμονα την επιβίωση του ελληνισμού στην πολύπαθη νήσο, ο Ανδρέας Στεργίου καταθέτει εναλλακτικά στην ομοσπονδία, το πράγματι αιρετικό και ρηξικέλευθο μοντέλο της δημιουργίας δύο ξεχωριστών κρατών στην Κύπρο. Σε αυτό το πλαίσιο αναλύονται τα επιχειρήματα και αντεπιχειρήματα, οι αδυναμίες και τα προτερήματα που συνεπάγεται η συγκεκριμένη λύση που, όπως και κάθε άλλη δεδομένων των συνθηκών, δεν μπορεί παρά να είναι συμβιβαστική και επώδυνη.
"Στο δρόμο που χάραξε ο Μακάριος" είναι ίσως η φράση που συνοψίζει ολόκληρη την ιστορία των δικοινοτικών διαπραγματεύσεων γύρω από το Κυπριακό από το 1977, όταν υπογράφηκαν οι λεγόμενες συμφωνίες Μακαρίου-Ντενκτάς, έως σήμερα. Το σύνολο των ελληνοκυπριακών και ελλαδικών κυβερνήσεων καθώς και των διεθνών οργανισμών που εμπλέκονται στην υπόθεση επίλυσης του Κυπριακού, εργάστηκαν από τότε πάνω σε ένα στόχο, την επανένωση της Κύπρου ως μιας διζωνικής, δικοινοτικής ομοσπονδίας.
Ο συγγραφέας επιχειρεί μια κριτική προσέγγιση αυτού του στόχου. Αναλύει το κατά πόσο το μοντέλο της ομοσπονδιακής, πολιτειακής οργάνωσης είναι κατάλληλο για την Κύπρο και αν συντρέχουν σήμερα οι προϋποθέσεις για την εγκαθίδρυση της. Λαμβάνοντας υπόψη τη Γερμανική, ιστορική και πολιτειακή εμπειρία, διερωτάται αν οι όροι που οδήγησαν στην ένωση των δύο Γερμανιών σε ένα ομοσπονδιακό κράτος υφίστανται σήμερα στην Κύπρο.
Η απάντηση που δίνει ο Ανδρέας Στεργίου σε αυτό είναι αρνητική. Αντίθετα διαπιστώνει ότι η εγκαθίδρυση μιας διζωνικής, δικοινοτικής ομοσπονδίας, την οποία με ζήλο και προσήλωση στο διεθνές δίκαιο και την ιστορία της Κύπρου έχουν προωθήσει μέχρι σήμερα όλες οι ελληνοκυπριακές και ελλαδίτικες κυβερνήσεις αποτελεί μια μάλλον προβληματική "διευθέτηση", καθώς θα δημιουργήσει περισσότερα προβλήματα από αυτά που θα επιλύσει, ενώ οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια, εφόσον αυτή επιτευχθεί, σε μια προβληματική πολιτικά, οικονομικά, κοινωνικά αλλά και εθνοδημογραφικά κατάσταση. Εγκυμονεί δηλαδή τον κίνδυνο της πλήρους τουρκοποίησης της Κύπρου, πιθανότατα και κάτω από μόνιμη βρετανική κηδεμονία, η οποία θα ασκείται τόσο μέσω του εγγυητικού ρόλου των Βρετανών, όσο και μέσω των κυρίαρχων βρετανικών βάσεων.
Συνεκτιμώντας τα υφιστάμενα πολιτικά, εθνικά και διεθνοπολιτικά δεδομένα του Κυπριακού Ζητήματος, όπως τη φυσιογνωμία του ψευδοκράτους, τη διαπραγματευτική πορεία του Κυπριακού και το διεθνή συσχετισμό δυνάμεων, ο συγγραφέας επεξεργάζεται το πιο πρόσφορο, βιώσιμο και ρεαλιστικό στις δεδομένες συνθήκες μοντέλο επίλυσης του Κυπριακού Ζητήματος.
Με γνώμονα την επιβίωση του ελληνισμού στην πολύπαθη νήσο, ο Ανδρέας Στεργίου καταθέτει εναλλακτικά στην ομοσπονδία, το πράγματι αιρετικό και ρηξικέλευθο μοντέλο της δημιουργίας δύο ξεχωριστών κρατών στην Κύπρο. Σε αυτό το πλαίσιο αναλύονται τα επιχειρήματα και αντεπιχειρήματα, οι αδυναμίες και τα προτερήματα που συνεπάγεται η συγκεκριμένη λύση που, όπως και κάθε άλλη δεδομένων των συνθηκών, δεν μπορεί παρά να είναι συμβιβαστική και επώδυνη.
ΚΥΠΡΙΑΚΟBKS.0482028BKS.0482028ΣΤΕΡΓΙΟΥ ΑΝΔΡΕΑΣΣΤΕΡΓΙΟΥ ΑΝΔΡΕΑΣΙΣΤΟΡΙΚΑΚατηγορία: ΙΣΤΟΡΙΚΑ •ΣΤΕΡΓΙΟΥ ΑΝΔΡΕΑΣ στην κατηγορία ΙΣΤΟΡΙΚΑ ISBN: 978-960-6761-15-7 Συγγραφέας: ΣΤΕΡΓΙΟΥ ΑΝΔΡΕΑΣ Εκδοτικός οίκος: ΤΟΥΡΙΚΗΣ Σελίδες: 168 Διαστάσεις: 13Χ19 Ημερομηνία Έκδοσης: Απρίλιος 2012 Η ΛΥΣΗ ΤΩΝ ΔΥΟ ΚΡΑΤΩΝ ΤΟ ΓΕΡΜΑΝΙΚΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ "Στο δρόμο που χάραξε ο Μακάριος" είναι ίσως η φράση που συνοψίζει ολόκληρη την ιστορία των δικοινοτικών διαπραγματεύσεων γύρω από το Κυπριακό από το 1977, όταν υπογράφηκαν οι λεγόμενες συμφωνίες Μακαρίου-Ντενκτάς, έως σήμερα. Το σύνολο των ελληνοκυπριακών και ελλαδικών κυβερνήσεων καθώς και των διεθνών οργανισμών που εμπλέκονται στην υπόθεση επίλυσης του Κυπριακού, εργάστηκαν από τότε πάνω σε ένα στόχο, την επανένωση της Κύπρου ως μιας διζωνικής, δικοινοτικής ομοσπονδίας. Ο συγγραφέας επιχειρεί μια κριτική προσέγγιση αυτού του στόχου. Αναλύει το κατά πόσο το μοντέλο της ομοσπονδιακής, πολιτειακής οργάνωσης είναι κατάλληλο για την Κύπρο και αν συντρέχουν σήμερα οι προϋποθέσεις για την εγκαθίδρυση της. Λαμβάνοντας υπόψη τη Γερμανική, ιστορική και πολιτειακή εμπειρία, διερωτάται αν οι όροι που οδήγησαν στην ένωση των δύο Γερμανιών σε ένα ομοσπονδιακό κράτος υφίστανται σήμερα στην Κύπρο. Η απάντηση που δίνει ο Ανδρέας Στεργίου σε αυτό είναι αρνητική. Αντίθετα διαπιστώνει ότι η εγκαθίδρυση μιας διζωνικής, δικοινοτικής ομοσπονδίας, την οποία με ζήλο και προσήλωση στο διεθνές δίκαιο και την ιστορία της Κύπρου έχουν προωθήσει μέχρι σήμερα όλες οι ελληνοκυπριακές και ελλαδίτικες κυβερνήσεις αποτελεί μια μάλλον προβληματική "διευθέτηση", καθώς θα δημιουργήσει περισσότερα προβλήματα από αυτά που θα επιλύσει, ενώ οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια, εφόσον αυτή επιτευχθεί, σε μια προβληματική πολιτικά, οικονομικά, κοινωνικά αλλά και εθνοδημογραφικά κατάσταση. Εγκυμονεί δηλαδή τον κίνδυνο της πλήρους τουρκοποίησης της Κύπρου, πιθανότατα και κάτω από μόνιμη βρετανική κηδεμονία, η οποία θα ασκείται τόσο μέσω του εγγυητικού ρόλου των Βρετανών, όσο και μέσω των κυρίαρχων βρετανικών βάσεων. Συνεκτιμώντας τα υφιστάμενα πολιτικά, εθνικά και διεθνοπολιτικά δεδομένα του Κυπριακού Ζητήματος, όπως τη φυσιογνωμία του ψευδοκράτους, τη διαπραγματευτική πορεία του Κυπριακού και το διεθνή συσχετισμό δυνάμεων, ο συγγραφέας επεξεργάζεται το πιο πρόσφορο, βιώσιμο και ρεαλιστικό στις δεδομένες συνθήκες μοντέλο επίλυσης του Κυπριακού Ζητήματος. Με γνώμονα την επιβίωση του ελληνισμού στην πολύπαθη νήσο, ο Ανδρέας Στεργίου καταθέτει εναλλακτικά στην ομοσπονδία, το πράγματι αιρετικό και ρηξικέλευθο μοντέλο της δημιουργίας δύο ξεχωριστών κρατών στην Κύπρο. Σε αυτό το πλαίσιο αναλύονται τα επιχειρήματα και αντεπιχειρήματα, οι αδυναμίες και τα προτερήματα που συνεπάγεται η συγκεκριμένη λύση που, όπως και κάθε άλλη δεδομένων των συνθηκών, δεν μπορεί παρά να είναι συμβιβαστική και επώδυνη. ΚΥΠΡΙΑΚΟ
Η ιστοσελίδα χρησιμοποιεί cookies για την ευκολία της περιήγησης, την εξατομίκευση περιεχομένου και διαφημίσεων και την ανάλυση της επισκεψιμότητάς μας. Δείτε τους ανανεωμένους όρους χρήσης για την προστασία δεδομένων και τα cookies. ΠληροφορίεςΡυθμίσειςΑπόρριψηΑποδοχή
Αναγκαία-Λειτουργικότητας: Τα αναγκαία cookies είναι ουσιαστικής σημασίας για την ορθή λειτουργία της ιστοσελίδας μας επιτρέποντάς σας να κάνετε περιήγηση και να χρησιμοποιήσετε τις λειτουργίες της. Αυτά τα cookies δεν αναγνωρίζουν την ατομική σας ταυτότητα. Χωρίς αυτά τα cookies, δεν μπορούμε να προσφέρουμε αποτελεσματική λειτουργία της ιστοσελίδας μας.
Επιδόσεων: Τα cookies αυτά συλλέγουν πληροφορίες σχετικά με τον τρόπο που ανώνυμα οι επισκέπτες χρησιμοποιούν την ιστοσελίδα μας, για παράδειγμα, ποιές σελίδες έχουν τις πιο συχνές επισκέψεις.
Διαφήμισης: Αυτά τα cookies χρησιμοποιούνται για την παροχή περιεχομένου, που ταιριάζει περισσότερο στα ενδιαφέροντά σας. Μπορεί να χρησιμοποιηθούν για την αποστολή στοχευμένης διαφήμισης/προσφορών ή την μέτρηση αποτελεσματικότητας μιας διαφημιστικής καμπάνιας. Μπορεί να χρησιμοποιηθούν για να καθορίσουμε ποια ηλεκτρονικά κανάλια marketing είναι πιο αποτελεσματικά.
Αποθήκευση