«Σημείο τομής για το έργο του Μπασάνου αποτέλεσε η επινόηση και κατασκευή ενός αλφαβήτου, τα δομικά στοιχεία του οποίου προέρχονται από ξύλο παλέτας βαμμένης με μαύρη μελάνη. Ως ένα ready-made ευτελές αντικείμενο αποθήκευσης, μεταφοράς, η παλέτα ορίζει ένα τυποποιημένο και αυθαίρετο μετρικό σύστημα. Ενσωματώνοντας ταυτόχρονα μια κατασκευαστική λογική, υποδέχεται εν είδει δοχείου ετερόκλητα περιεχόμενα σε διαφορετικές συναρθρώσεις και διατάξεις. H παλέτα ως κατεξοχήν σκελετός ταυτίζεται συνεπώς με το σχήμα, το περίγραμμα, την αρματούρα της, το σύνολο των αρμών και των αρθρώσεών της.
Τα γράμματα της τυπογραφίας που επινοεί ο Μπασάνος κατασκευάζονται από τα ξύλα της παλέτας ως ελάχιστα κειμενικά στοιχεία/γραφήματα που συγκροτούν ένα νέο γλυπτικό λεξιλόγιο. Με τις εικονιστικές τους ιδιότητες σημαίνονται κυρίως από τη διαδικασία εξάρθρωσης τόσο στο κατασκευαστικό όσο και στο κειμενικό/συντακτικό πεδίο.
Στο έργο του Μπασάνου τα γράμματα -ως τα νοητικά και υλικά αποσπάσματα ενός τυποποιημένου γλυπτικού λεξιλογίου- διερευνώνται στη χωρική και μορφοπλαστική τους διάσταση και υποβάλλονται σε ένα εύρος επεμβάσεων στον φυσικό χώρο μέσα από πρακτικές συσσώρευσης, διασποράς, στοιβάγματος, αλληλοεπικάλυψης, συμπίεσης, διαμελισμού ή και πλήρους αφαίρεσής τους.» Τίνα Πανδή
«Λέξεις ξεπροβάλλουν σε κάθετη διάταξη από τον τοίχο σχηματίζοντας στίχους που μπορούν να διαβαστούν μεμονωμένοι ή στη σύνθεσή τους ως ένα ποίημα, το Where Trees Never Grow του Κώστα Μπασάνου είναι ένα τρισδιάστατο γλυπτικό καλλιγράφημα (calligramme). Όπως στα κλασικά καλλιγραφήματα, φερ ειπείν του Γκιγιόμ Απολιναίρ, η οργάνωση του κειμένου στον χώρο συγκροτεί την κεντρική καλλιτεχνική -εδώ γλυπτική- χειρονομία και η μορφή του έργου αποτελεί αναδιπλασιασμό, πλαστική και εικονική επανασύνθεση του νοήματός του. Ανάλογα με το σημείο θέασης, η γραφή χάνει ή ξαναβρίσκει τη μορφολογική της καθαρότητα: υπό μια συγκεκριμένη γωνία, οι στίχοι είναι ευανάγνωστοι παρατακτικά σαν δεντροστοιχία που ορθώνεται διφορούμενα ακριβώς εκεί που δηλώνει ο τίτλος πως δεν φυτρώνουν δέντρα ποτέ, αν όμως ο παρατηρητής μετακινηθεί, τα γράμματα χάνουν τη διαύγειά τους, το ένα μπαίνει μέσα στο προοπτικό πεδίο του άλλου και γίνονται θόρυβος, ένας άτακτος συγκεχυμένος και δυσανάγνωστος χορός γραμμάτων. Έτσι, ενώ αρχικά το Where Trees Never Grow υπονοεί ένα «εκεί», έναν τόπο χέρσο όπου δεν φυτρώνουν δέντρα, ο θεατής καταλαβαίνει πως εντέλει ο τόπος αυτός δεν είναι παρά το εδώ του εκθεσιακού χώρου όπου βρίσκεται ο ίδιος σε σχέση με το έργο: στο ένα σημείο τα δέντρα/στίχοι βλασταίνουν, στο άλλο ξαναγίνονται ακανόνιστα σχήματα, χωρίς σημασία.» Θεόφιλος Τραμπούλης
«Σημείο τομής για το έργο του Μπασάνου αποτέλεσε η επινόηση και κατασκευή ενός αλφαβήτου, τα δομικά στοιχεία του οποίου προέρχονται από ξύλο παλέτας βαμμένης με μαύρη μελάνη. Ως ένα ready-made ευτελές αντικείμενο αποθήκευσης, μεταφοράς, η παλέτα ορίζει ένα τυποποιημένο και αυθαίρετο μετρικό σύστημα. Ενσωματώνοντας ταυτόχρονα μια κατασκευαστική λογική, υποδέχεται εν είδει δοχείου ετερόκλητα περιεχόμενα σε διαφορετικές συναρθρώσεις και διατάξεις. H παλέτα ως κατεξοχήν σκελετός ταυτίζεται συνεπώς με το σχήμα, το περίγραμμα, την αρματούρα της, το σύνολο των αρμών και των αρθρώσεών της.
Τα γράμματα της τυπογραφίας που επινοεί ο Μπασάνος κατασκευάζονται από τα ξύλα της παλέτας ως ελάχιστα κειμενικά στοιχεία/γραφήματα που συγκροτούν ένα νέο γλυπτικό λεξιλόγιο. Με τις εικονιστικές τους ιδιότητες σημαίνονται κυρίως από τη διαδικασία εξάρθρωσης τόσο στο κατασκευαστικό όσο και στο κειμενικό/συντακτικό πεδίο.
Στο έργο του Μπασάνου τα γράμματα -ως τα νοητικά και υλικά αποσπάσματα ενός τυποποιημένου γλυπτικού λεξιλογίου- διερευνώνται στη χωρική και μορφοπλαστική τους διάσταση και υποβάλλονται σε ένα εύρος επεμβάσεων στον φυσικό χώρο μέσα από πρακτικές συσσώρευσης, διασποράς, στοιβάγματος, αλληλοεπικάλυψης, συμπίεσης, διαμελισμού ή και πλήρους αφαίρεσής τους.» Τίνα Πανδή
«Λέξεις ξεπροβάλλουν σε κάθετη διάταξη από τον τοίχο σχηματίζοντας στίχους που μπορούν να διαβαστούν μεμονωμένοι ή στη σύνθεσή τους ως ένα ποίημα, το Where Trees Never Grow του Κώστα Μπασάνου είναι ένα τρισδιάστατο γλυπτικό καλλιγράφημα (calligramme). Όπως στα κλασικά καλλιγραφήματα, φερ ειπείν του Γκιγιόμ Απολιναίρ, η οργάνωση του κειμένου στον χώρο συγκροτεί την κεντρική καλλιτεχνική -εδώ γλυπτική- χειρονομία και η μορφή του έργου αποτελεί αναδιπλασιασμό, πλαστική και εικονική επανασύνθεση του νοήματός του. Ανάλογα με το σημείο θέασης, η γραφή χάνει ή ξαναβρίσκει τη μορφολογική της καθαρότητα: υπό μια συγκεκριμένη γωνία, οι στίχοι είναι ευανάγνωστοι παρατακτικά σαν δεντροστοιχία που ορθώνεται διφορούμενα ακριβώς εκεί που δηλώνει ο τίτλος πως δεν φυτρώνουν δέντρα ποτέ, αν όμως ο παρατηρητής μετακινηθεί, τα γράμματα χάνουν τη διαύγειά τους, το ένα μπαίνει μέσα στο προοπτικό πεδίο του άλλου και γίνονται θόρυβος, ένας άτακτος συγκεχυμένος και δυσανάγνωστος χορός γραμμάτων. Έτσι, ενώ αρχικά το Where Trees Never Grow υπονοεί ένα «εκεί», έναν τόπο χέρσο όπου δεν φυτρώνουν δέντρα, ο θεατής καταλαβαίνει πως εντέλει ο τόπος αυτός δεν είναι παρά το εδώ του εκθεσιακού χώρου όπου βρίσκεται ο ίδιος σε σχέση με το έργο: στο ένα σημείο τα δέντρα/στίχοι βλασταίνουν, στο άλλο ξαναγίνονται ακανόνιστα σχήματα, χωρίς σημασία.» Θεόφιλος Τραμπούλης
KOSTAS BASSANOS WHERE TREES NEVER GROWBKS.0582112BKS.0582112ΠΑΝΔΗ ΤΙΝΑ, ΤΡΑΜΠΟΥΛΗΣ ΘΕΟΦΙΛΟΣΠΑΝΔΗ ΤΙΝΑ, ΤΡΑΜΠΟΥΛΗΣ ΘΕΟΦΙΛΟΣΤΕΧΝΕΣΚατηγορία: ΤΕΧΝΕΣ •ΠΑΝΔΗ ΤΙΝΑ, ΤΡΑΜΠΟΥΛΗΣ ΘΕΟΦΙΛΟΣ στην κατηγορία ΤΕΧΝΕΣ ISBN: 978-960-9489-89-8 Συγγραφέας: ΠΑΝΔΗ ΤΙΝΑ, ΤΡΑΜΠΟΥΛΗΣ ΘΕΟΦΙΛΟΣ Εκδοτικός οίκος: FUTURA Σελίδες: 56 Διαστάσεις: 16, 5Χ21 Ημερομηνία Έκδοσης: Ιούνιος 2020 «Σημείο τομής για το έργο του Μπασάνου αποτέλεσε η επινόηση και κατασκευή ενός αλφαβήτου, τα δομικά στοιχεία του οποίου προέρχονται από ξύλο παλέτας βαμμένης με μαύρη μελάνη. Ως ένα ready-made ευτελές αντικείμενο αποθήκευσης, μεταφοράς, η παλέτα ορίζει ένα τυποποιημένο και αυθαίρετο μετρικό σύστημα. Ενσωματώνοντας ταυτόχρονα μια κατασκευαστική λογική, υποδέχεται εν είδει δοχείου ετερόκλητα περιεχόμενα σε διαφορετικές συναρθρώσεις και διατάξεις. H παλέτα ως κατεξοχήν σκελετός ταυτίζεται συνεπώς με το σχήμα, το περίγραμμα, την αρματούρα της, το σύνολο των αρμών και των αρθρώσεών της. Τα γράμματα της τυπογραφίας που επινοεί ο Μπασάνος κατασκευάζονται από τα ξύλα της παλέτας ως ελάχιστα κειμενικά στοιχεία/γραφήματα που συγκροτούν ένα νέο γλυπτικό λεξιλόγιο. Με τις εικονιστικές τους ιδιότητες σημαίνονται κυρίως από τη διαδικασία εξάρθρωσης τόσο στο κατασκευαστικό όσο και στο κειμενικό/συντακτικό πεδίο. Στο έργο του Μπασάνου τα γράμματα -ως τα νοητικά και υλικά αποσπάσματα ενός τυποποιημένου γλυπτικού λεξιλογίου- διερευνώνται στη χωρική και μορφοπλαστική τους διάσταση και υποβάλλονται σε ένα εύρος επεμβάσεων στον φυσικό χώρο μέσα από πρακτικές συσσώρευσης, διασποράς, στοιβάγματος, αλληλοεπικάλυψης, συμπίεσης, διαμελισμού ή και πλήρους αφαίρεσής τους.» Τίνα Πανδή «Λέξεις ξεπροβάλλουν σε κάθετη διάταξη από τον τοίχο σχηματίζοντας στίχους που μπορούν να διαβαστούν μεμονωμένοι ή στη σύνθεσή τους ως ένα ποίημα, το Where Trees Never Grow του Κώστα Μπασάνου είναι ένα τρισδιάστατο γλυπτικό καλλιγράφημα (calligramme). Όπως στα κλασικά καλλιγραφήματα, φερ ειπείν του Γκιγιόμ Απολιναίρ, η οργάνωση του κειμένου στον χώρο συγκροτεί την κεντρική καλλιτεχνική -εδώ γλυπτική- χειρονομία και η μορφή του έργου αποτελεί αναδιπλασιασμό, πλαστική και εικονική επανασύνθεση του νοήματός του. Ανάλογα με το σημείο θέασης, η γραφή χάνει ή ξαναβρίσκει τη μορφολογική της καθαρότητα: υπό μια συγκεκριμένη γωνία, οι στίχοι είναι ευανάγνωστοι παρατακτικά σαν δεντροστοιχία που ορθώνεται διφορούμενα ακριβώς εκεί που δηλώνει ο τίτλος πως δεν φυτρώνουν δέντρα ποτέ, αν όμως ο παρατηρητής μετακινηθεί, τα γράμματα χάνουν τη διαύγειά τους, το ένα μπαίνει μέσα στο προοπτικό πεδίο του άλλου και γίνονται θόρυβος, ένας άτακτος συγκεχυμένος και δυσανάγνωστος χορός γραμμάτων. Έτσι, ενώ αρχικά το Where Trees Never Grow υπονοεί ένα «εκεί», έναν τόπο χέρσο όπου δεν φυτρώνουν δέντρα, ο θεατής καταλαβαίνει πως εντέλει ο τόπος αυτός δεν είναι παρά το εδώ του εκθεσιακού χώρου όπου βρίσκεται ο ίδιος σε σχέση με το έργο: στο ένα σημείο τα δέντρα/στίχοι βλασταίνουν, στο άλλο ξαναγίνονται ακανόνιστα σχήματα, χωρίς σημασία.» Θεόφιλος Τραμπούλης KOSTAS BASSANOS WHERE TREES NEVER GROW
Η ιστοσελίδα χρησιμοποιεί cookies για την ευκολία της περιήγησης, την εξατομίκευση περιεχομένου και διαφημίσεων και την ανάλυση της επισκεψιμότητάς μας. Δείτε τους ανανεωμένους όρους χρήσης για την προστασία δεδομένων και τα cookies. ΠληροφορίεςΡυθμίσειςΑπόρριψηΑποδοχή
Αναγκαία-Λειτουργικότητας: Τα αναγκαία cookies είναι ουσιαστικής σημασίας για την ορθή λειτουργία της ιστοσελίδας μας επιτρέποντάς σας να κάνετε περιήγηση και να χρησιμοποιήσετε τις λειτουργίες της. Αυτά τα cookies δεν αναγνωρίζουν την ατομική σας ταυτότητα. Χωρίς αυτά τα cookies, δεν μπορούμε να προσφέρουμε αποτελεσματική λειτουργία της ιστοσελίδας μας.
Επιδόσεων: Τα cookies αυτά συλλέγουν πληροφορίες σχετικά με τον τρόπο που ανώνυμα οι επισκέπτες χρησιμοποιούν την ιστοσελίδα μας, για παράδειγμα, ποιές σελίδες έχουν τις πιο συχνές επισκέψεις.
Διαφήμισης: Αυτά τα cookies χρησιμοποιούνται για την παροχή περιεχομένου, που ταιριάζει περισσότερο στα ενδιαφέροντά σας. Μπορεί να χρησιμοποιηθούν για την αποστολή στοχευμένης διαφήμισης/προσφορών ή την μέτρηση αποτελεσματικότητας μιας διαφημιστικής καμπάνιας. Μπορεί να χρησιμοποιηθούν για να καθορίσουμε ποια ηλεκτρονικά κανάλια marketing είναι πιο αποτελεσματικά.
Αποθήκευση