ΚΑΤΑΓΩΓΗ ΚΑΙ ΥΦΗ ΤΟΥ ΠΑΙΔΟΜΑΖΩΜΑΤΟΣ ΣΤΟ ΟΘΩΜΑΝΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ

Το παιδομάζωμα μπορεί να θεωρηθεί ως αποτέλεσμα ενός είδους διαιώνισης της κατάστασης πολέμου, που συνίσταται σε τούτο: ότι "η αιχμαλωσία, ο πιασμός" ενός μέρους του πληθυσμού, είναι δυνατά σε ειρηνική περίοδο, (προπαντός αν σκεφτεί κανείς ότι η έννοια του υπηκόου, του υπόσπονδου, δεν ήταν σε χρήση, αλλά το σύνολο χαρακτηριζόταν συνήθως ως υπόδουλοι).

Εάν η κατάσταση πολέμου είχε τερματισθεί με την καταβολή του κεφαλικού φόρου και των άλλων υποχρεώσεων, δεν θα μπορούσε να ισχύσει ένα τέτοιο μέτρο, γιατί ακριβώς αυτό ήταν το νόημα αυτών των παροχών, ότι οι υπόδουλοι εισέρχονταν στην προστασία (Dimma) και εθεωρούντο ως υπόσπονδοι (Dimmi), πράγμα που τους εξασφάλιζε την ζωή, την περιουσία και την νομική τους υπόσταση ως πρόσωπα. Και αυτό δεν συμβαίνει, όταν οι γονείς δεν μπορούν να φροντίσουν την ανατροφή των παιδιών τους, δεν μπορούν να καθορίσουν την εκπαίδευση τους κτλ., και όταν τα παιδιά τους, για τους ίδιους και την πολιτιστική κοινότητα στην οποίαν ανήκουν, είναι χαμένα για πάντα.

Η ύπαρξη του Devsirme, όχι μόνον πραγματοποιεί αυτήν την εξέλιξη, αλλά είναι και η κύρια έκφραση αυτής της διαιώνισης του πολέμου. Ωστόσο, ακόμη και αν δεν είχαμε κανένα θεωρητικό κριτήριο, καμία νομική τοποθέτηση για έναν τέτοιο χαρακτηρισμό της σχέσης μεταξύ κατακτητών και κατακτημένων, η ύπαρξη του Devsirme θα αρκούσε για να δεχτούμε την διαιώνιση της κατάστασης πολέμου.

Η διαιώνιση αυτή σήμαινε ότι ο όρος υπόδουλοι, που κυριάρχησε για τους χριστιανούς υπηκόους του Οθωμανικού κράτους, σήμαινε ότι δεν ίσχυε ουσιαστικά κανένα ατομικό δικαίωμα, ούτε σύμφωνα με το ισλαμικό ούτε σύμφωνα με το φυσικό δίκαιο.