ΚΑΤΑ ΚΑΙΡΟΥΣ

Το πρωινό το φως με την ευγένεια του λίγου δείχνει να σέβεται τα χρώματα, τα σχήματα. Και δεν τα σβήνει. Καθώς όμως η μέρα προχωρεί κι ο ήλιος τώρα δυνατός τις όψεις των πραγμάτων εξισώνει πολλά απ' την αλήθεια τους στερεί. Μ' αργά τ' απόγευμα, για λίγο, όλα πάλι, όπως είναι θα φανούνε. Ενώ τη νύχτα θα χαθούν. Τώρα όμως τη νύχτα, που μόνο να τα σκέφτεσαι τα χρώματα μπορείς, ξέρεις, πόσο το φως, όχι μονάχα φανερώνει, αλλά πως έρχονται στιγμές που κρύβει και τυφλώνει.