ΚΑΙ ΘΕΑ ΠΡΟΣ ΤΟ ΑΜΙΛΗΤΟ

Η νέα ποιητική συλλογή είναι αφιερωμένη στη μάνα. Στη μάνα που έφυγε, στη μάνα που έμεινε δίπλα μας σαν ίσκιος, στη μάνα που κοιμάται στα όνειρά μας και τριγυρνάει στους διαδρόμους της ψυχής μας κουβαλώντας της μνήμες της τρυφερής ηλικίας.
«Ποίηση μυστική, μυητική, ποίηση της οδύνης του σώματος που ανατείνεται να καταργήσει το χρόνο και το θάνατο, να αγγίξει τον κόσμο το μέχρι τώρα ανέγγιχτο και αναπόδειχτο, που αρχίζει ακριβώς εκείθε του ανθρώπου, ακριβώς εδώθε του αγγέλου, με αυτά τα λόγια και με αυτές τις επωδές που «κάνουν την άνοιξη να ανθίζει»».
Λόγια του Ζακ Λακαριέρ στον πρόλογο της ποίησης της Μ. Λαμπαδαρίδου - Πόθου, που ο ίδιος μετέφρασε και κυκλοφόρησε στη Γαλλία.