ΗΘΙΚΗ ΚΑΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

Η πολιτική απασχόλησε, κατά τη διάρκεια των αιώνων, τους μεγαλύτερους φιλοσόφους, διανοούμενους, κοινωνικούς αναμορφωτές, επαναστάτες. Ορισμένοι από αυτούς (Πλάτων, Αριστοτέλης, Rousseau) συνέδεσαν την πολιτική προς την ηθική οραματιζόμενοι μια πολιτική ουτοπία, μια κοινωνική κατασκευή δηλαδή απρόσβλητη από το χρόνο, ενώ άλλοι (Hobbes) υποστήριξαν την αυτονομία της, οραματιζόμενοι τη γέννηση μιας νέας θετικής επιστήμης ικανής να λύσει με τον καταλληλότερο κάθε φορά τρόπο τα κοινωνικά προβλήματα. Πότε, όμως, και υπό ποιες προϋποθέσεις είναι τελικά δυνατή η συνύφανση ηθικής και πολιτικής; Πόσο χρήσιμη μπορεί να είναι για την κοινωνική ζωή η φιλοσοφική διερεύνηση εννοιών όπως: δημοκρατία, σοσιαλισμός, κοινωνική δικαιοσύνη, πολιτικός αμοραλισμός κ.ά., που βρίσκονται στο επίκεντρο του πολιτικού διαλόγου των ημερών μας; Έχουν δικαίωμα οι πολίτες να απειθαρχούν στις επιταγές μιας νόμιμα εκλεγμένης κυβέρνησης ή όχι, αφού η δημοκρατία συνδέεται αναπόσπαστα με την αρχή της πλειοψηφίας;

Η διερεύνηση του θέματος ξεκινά από τους αρχαίους έλληνες και διατρέχει όλη την ιστορία της πολιτικής φιλοσοφίας (Rousseau, Locke, Bodin, Hegel, Marx, Popper, Rawls, Maritain, Brunner κ.ά) επιχειρώντας, με σεβασμό στα κείμενα και το ύφος των φιλοσόφων, να μας βοηθήσει να διακρίνουμε την δημοκρατία από τα κακέκτυπά της.