ΗΤΑΝ ΕΝΑΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΚΑΝΕΝΑΣ

Δεν ήμουν ποτέ ζωντανός. Δεν μ' ένοιαζε να χαϊδέψω ένα παιδικό κεφάλι, ούτε τα σπίτια ούτε τα λεφτά, δεν με νοιάζανε ολ' αυτά που κινδυνεύεις να χάσεις, κι όσο κινδυνεύεις τόσο τους αφοσιώνεσαι. Δεν ήμουν ποτέ ζωντανός, γιατί αν ήμουν θα τα ερωτευόμουνα, πεθαίνουνε από έρωτα οι ζωντανοί γι' αυτά που πρόκειται να χάσουν, ενώ εμένα μ' ένοιαζε μόνο να βρω μια γωνιά και να περνάω την κλωστή μου στη βελόνα. «Κοίτα, μαμά, με τη μία!» Δεν το πετυχαίνουν εύκολα αυτό οι ζωντανοί, θρηνούν γι' αυτά που χάνουνε, χάνουνε τα λεφτά τους και θρηνούνε, κανένα σπίτι δεν στέκει αιώνια, κανένα παιδί δεν είναι για πάντα, αλλά αυτοί τα αιώνια θέλουνε, ούτε λύπη ούτε χαρά, μόνο ένα τρένο, αυτό θέλουνε, να μπούνε σ' ένα ακίνητο τρένο, να μείνουν εκεί.