ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΜΙΑΣ ΞΕΧΩΡΙΣΤΗΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑΣ

Ποιο είναι το μέλλον της Γης; Θα επιβιώσει από την αλόγιστη εκμετάλλευση των πλουτοπαραγωγικών της πηγών ή θα μετατραπεί σε πλανήτη-χαβούζα θάβοντας και τον καταστροφέα της; Αυτή η ίδια επιστήμη -που με την άφρονα χρήση της καταστρέφεται το περιβάλλον- με τη μέθοδο δοκιμής λάθους, αποκαλύπτει την αληθινή εικόνα του Σύμπαντος, αλλάζοντας κάθε τόσο το «δόγμα» της. Από την επίπεδη Γη, κέντρο του Σύμπαντος, φτάσαμε στη σφαιρική Γη, που περιστρέφεται γύρω από ένα ταπεινό άστρο, χαμένο στις παρυφές του Γαλαξία. Μετά την πανηγυρική επιβεβαίωση της Θεωρίας της Σχετικότητας -που στην αρχή χλευάστηκε από την επιστημονική κοινότητα- και την αποκαθήλωση της Νευτώνειας Φυσικής, τι άλλο άραγε ακολουθεί; Tι άλλο πρόκειται να αναθεωρηθεί; Ίσως το τι πιστεύουμε για τον φυσικό μας δορυφόρο, την Σελήνη.

«... η καταγωγή και η ιστορία της Σελήνης παραμένουν ένα μεγάλο αίνιγμα, παρά τις προσπάθειες που κατέβαλαν προς αυτή την κατεύθυνση τόσοι και τόσοι αξιόλογοι επιστήμονες τα τελευταία εκατόν πενήντα χρόνια». Dr Harold Urey, 1893-1981, Βραβείο Νόμπελ Χημείας το 1934, για την ανακάλυψη του δευτερίου (ισοτόπου του υδρογόνου).

Τι συμβαίνει με τη Σελήνη; Ο δίσκος της καλύπτει ακριβώς τον δίσκο του Ήλιου, είναι αφύσικα μεγάλη για δορυφόρος της Γης, η δύναμη με την οποία την έλκει ο Ήλιος είναι διπλάσια από αυτήν της Γης και όμως παραμένει στην τροχιά της. Με αυτά και πολλά άλλα ανεξήγητα που ταλανίζουν την επιστήμη και παραμένουν αναπάντητα μέχρι και σήμερα, ασχολείται ο συγγραφέας στο παρόν έργο, ενστερνιζόμενος την άποψη ότι η αντίληψη του ανθρώπου για τον κόσμο που τον περιβάλλει, είναι εξ ορισμού ατελής, με περιορισμένη ικανότητα να κατανοήσει «το όλον». Από την άλλη κρούει τον κώδωνα του κινδύνου για την καταστροφή που προκαλεί στο περιβάλλον η απληστία του ανθρώπου, αλλά ενδόμυχα ελπίζει ότι εν τέλει η ανθρωπότητα, παρά τα λάθη της, θα επιβιώσει, με ή χωρίς «ξένη» επιτήρηση.