ΗΡΩΙΔΕΣ ΤΗΣ ΛΑΚΩΝΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΜΑΝΗΣ ΟΛΗΣ 1453-1944

Η Ιστορία της Λακωνίας, στα χρόνια της Τουρκοκρατίας και της Επανάστασης του 1821, δεν είναι τίποτα άλλο παρά μία ατέλειωτη σειρά από θυσίες και ηρωικά κατορθώματα των κατοίκων της, για να περιφρουρήσουν το πιο μεγάλο από τα ανθρώπινα δικαιώματα, τη λευτεριά τους. Και κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί ότι στα βουνά της Λακωνίας η λευτεριά βρήκε καταφύγιο στην περίοδο της τουρκικής σκλαβιάς συνοδευμένη με την ενδόμυχη ελπίδα του λυτρωμού ολόκληρου του Ελληνικού Έθνους.

Ασφαλώς πολλοί παράγοντες συνετέλεσαν σ' αυτό. Όμως ο κυριότερος ήταν η απαράμιλλη πεισματική γενναιότητα των Λακώνων, των κατοίκων της νοτιότερης αυτής ηπειρωτικής Ελληνικής γης. Αντί για τους κάμπους με το συμβιβασμό διάλεξαν τα άγρια και λεύτερα βουνά, τους βράχους και τις σπηλιές για κατοικίες. Και έζησαν με νόμους τα πατροπαράδοτα έθιμα τους. Και πολεμούσαν αδιάκοπα τον κατακτητή. Έτσι δε ζούσαν παρά για ν' αγωνίζονται. Δεν ανέπνεαν λεύτερα, παρά για να πολεμούν.

Τέτοιοι στάθηκαν οι Λάκωνες. Φιλόξενοι σε κάθε διωκόμενο Έλληνα από τους Τούρκους. Διώχτες των Τούρκων σε στεριά και θάλασσα. Πρώτοι σε όλα τα επαναστατικά κινήματα, που όλα ξεκίνησαν από τη Λακωνία, είτε από τους λαούς της Δύσης ήταν υποκινημένα είτε από τους λαούς του Βορρά.

Και αν αποτύγχαναν, πάντα από ξένων λάθη ή προδοσία κι αν δέχονταν όλο το βάρος και το μίσος μιας μεγάλης Οθωμανικής αυτοκρατορίας, που την έτρεμαν όλοι οι λαοί, ποτέ οι Λάκωνες δεν συνθηκολόγησαν με τον κατακτητή και ποτέ δεν σταμάτησαν τον αγώνα εναντίον του.

Τέσσερις ολόκληρους αιώνες τα ορεινά τμήματα της Λακωνίας τα πυρπολούσαν οι φλόγες του ασίγαστου πολέμου. Τέσσερις ολόκληρους αιώνες οι κάτοικοι αυτής της απόμακρης γωνίας της Ελληνικής Πατρίδας γεννιόντουσαν με πόλεμο, μεγάλωναν με πόλεμο και πέθαιναν με πόλεμο ή πολεμώντας οι ίδιοι και σχεδόν πάντα με τα χέρια στο όπλο τους έβρισκε ο θάνατος. Γιατί το όπλο είχαν, μέρα και νύχτα, μοναδικό της ζωής τους σύντροφο. Γυναίκες και άντρες. Και τα παιδιά ακόμη.

Σε μια τόσο μακροχρόνια, σκληρή και αδιάκοπη πάλη των Λακώνων, δίπλα στον άντρα της, στον αδελφό της, στον πατέρα της, στο παιδί της, παίρνει μέρος στον αγώνα κατά του κατακτητή και η γυναίκα της Λακωνίας. Και πολλές φορές μάλιστα οι γυναίκες πολεμάνε χωρίς τους δικούς τους, γιατί λείπουν στη μάχη, μακριά. Και πολεμούν με γενναιότητα απαράμιλλη.