Η ΧΑΡΑ ΤΗΣ ΑΝΑΚΑΛΥΨΗΣ

ΤΑ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΜΙΚΡΑ ΕΡΓΑ ΤΟΥ RICHARD FEYNMAN

Ο Richard P. Feynman γεννήθηκε στο Μπρούκλιν το 1918 και απέκτησε το διδακτορικό του δίπλωμα από το Πανεπιστήμιο του Πρίνστον το 1942. Παρά το νεαρό της ηλικίας του, έπαιξε σημαντικό ρόλο στο Πρόγραμμα Manhattan, που οργανώθηκε στο Λος 'Αλαμος κατά τη διάρκεια του B΄ Παγκόσμιου Πολέμου. Στη συνέχεια δίδαξε στο Πανεπιστήμιο Cornell καθώς και στο Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Καλιφόρνιας. Το 1965 τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ φυσικής-από κοινού με τους Sin-Itiro Tomοnaga και Julian Schwinger- για την εργασία του στην κβαντική ηλεκτροδυναμική. Συγκεκριμένα, ο δρ. Feynman κέρδισε το βραβείο Νόμπελ για την επιτυχή επίλυση συγκεκριμένων προβλημάτων της θεωρίας της κβαντικής ηλεκτροδυναμικής.

Διατύπωσε επίσης μια μαθηματική θεωρία η οποία εξηγούσε το φαινόμενο της υπερρευστότητας του υγρού ηλίου. Στη συνέχεια, μαζί με τον Murray Gell-Mann, επιτέλεσε θεμελιώδες ερευνητικό έργο στον τομέα των ασθενών αλληλεπιδράσεων, όπως η διάσπαση βήτα. Στα επόμενα χρόνια, ο Feynman έπαιξε βασικό ρόλο στην ανάπτυξη της θεωρίας των κουάρκ, εισάγοντας το μοντέλο των παρτονίων για τις διαδικασίες σκέδασης ανάμεσα σε πρωτόνια υψηλής ενέργειας. Εκτός από τα παραπάνω επιτεύγματα, ο δρ. Feynman εισήγαγε εντελώς νέες υπολογιστικές τεχνικές και νέο συμβολισμό στη φυσική, με σημαντικότερες τα πασίγνωστα πλέον διαγράμματα Feynman, τα οποία -ίσως περισσότερο από κάθε άλλο φορμαλισμό στη νεότερη επιστημονική ιστορία- άλλαξαν τον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβανόμαστε τις θεμελιώδεις φυσικές διαδικασίες και υπολογίζουμε τα φυσικά μεγέθη που τις χαρακτηρίζουν.